1923'te Üstad'ın ikazlarından bazıları

Bir önceki yazımızda Üstad  Hazretlerinin Büyük Millet  Meclisin’deki uyarılarının bir kısmını takdim etmiştik. Şimdi de devamını arz edeceğiz: 

Onuncusu: Bir yolda dokuz tehlike ihtimali ve sadece bir tane kurtuluş ihtimali varsa; hayatından vazgeçmiş, mecnun bir cesur lâzım ki, o yolu tutup gitsin. Şimdi yirmi dört saatten bir saati meşgul eden FARZ  NAMAZ  gibi dinin zaruri vazifelerinde yüzde doksan dokuz, kurtuluş ihtimâli var. Yalnız gaflet ve tembellik haysiyetiyle, bir ihtimal, dünyalık zarar olabilir. Halbuki farzların terkinde, doksan dokuz, zarar ihtimali var. Yalnız gaflet ve dalâlete istinaden tek bir kurtuluş ihtimali olabilir. Acaba dine ve dünyaya zarar olan  ihmal ve farzların terkine ne bahane bulunabilir? Hamiyet nasıl müsaade eder?

Bilhassa bu mücahitler grubunun ve bu yüksek Meclisin yaptıkları işler, ameller ve fiiller taklid edilir. Kusurlarını millet ya taklid veya tenkit edecek; ikisi de zarardır. Demek onlarda hukukullah (Allah’a ait haklar), kulların haklarını da içinde barındırıyor. (Yani herhangi bir şahsın  hatası, kusuru kendisine aittir. Ama halkın önem verdiği, Meclisin üyeleri, âlimler ve diğer saygı duyulan önderlerin kötü örnek olmak açısından hata ve kusurları, asla diğer sıradan insanları şahsî günahları gibi değildir.)

Şu inkılab-ı azîmin temel taşları sağlam gerek. Şu yüce Meclisin mânevî şahsiyeti –sahip olduğu kuvvet cihetiyle – saltanatın mânasını üzerine almıştır. Eğer İslâmî şeâiri (İslamın şiarı olan emir ve yasakları) bizzat imtisal etmek ve ettirmekle, hilâfetin mânasını da vekâleten üzerine almazsa, hayat için dört şeye muhtaç, fakat devam edip gelen anane ile günde en azından beş defa dine muhtaç olan şu fıtratı bozulmayan ve medeniyetin (İslama uymayan) günah ve eğlenceleri ile ruhî ihtiyaçla