1971 İzmir Davası'nda Bekir Berk'ten günümüze bakan hakikatli savunmalar

Nur Hizmetindeki insanlar 1971 İZMİR  DAVASINDA cevir-cefâ çekerken, Avukat Bekir Beyin de maznun olduğu bu dâvâda müdafaalarından bir parça:

“Bildiği bir mevzuda hakikate aykırı iddialar ileri sürülünce, BİLEN KİŞİ nasıl susar? Susmaya hakkı var mıdır? Ahmed  İbni Hanbel’in durumunu hepiniz bilirsiniz: ‘Tehdit altındasın, kalbinle imanında sabit kalarak, yalnız DİLİNLE, onların istediklerini söyleyiversen olmaz mı?’ dediklerinde ‘Olmaz, Âlimler hakkı söylemekten kaçınır ve özüne sığınırlarsa, câhiller ne yapar? Böyle olursa hakkı tesbit nasıl olur?’ demiştir. Bu gerçeğin karşısında, âlim olmamakla beraber, mesleğinin mütehassısı kabul edilen, bilen bir hukukçu, bildiği bir mevzuda nasıl sussun? İşte bu sebeple de konuşmaya mecburum.

“Fransız İhtilalinde: ‘Ben, Konvansiyona iki şey sunuyorum: HAKİKATI  ve KAFAMI… Birinciyi dinledikten sonra, ikincisi hakkında dilediğiniz kararı verebilirsiniz!..’ diyen Berriyer, dünyevî bir meselede bu şekilde hareket ederken, ebede bakan ve hedefi Rızâ-yı İlahî olan bir davanın maznunu olan ben, nasıl aksine hareket edebilirim. Bu sebeple de konuşmak benim vazifemdir, konuşmaya mecburum.

“Bir Müslüman, bir Mümin kişi olarak da konuşmaya mecburum. Evet ben Bediüzzaman Said Nursi’den, onun Risale-i Nur Külliyatından tahkîkî iman dersi aldım. Onun eserleri vasıtasıyla İslâm'ın, Kur’an’ın hikmetlerini hakikatlarını öğrendim. Âlemlere rahmet olarak gönderilen şanlı Peygamberimizin (S.A.S.) şahsiyet-i mâneviyesinin derinliğini ve enginliğini, Kur’an’ın emsalsizliğini, dinimin büyüklüğünü ve üstünlüğünü öğrendim. Bu sebeple ona minnettarım. Bu sebeple ona yönelen taarruzlara mukabele etmeye mecbur olduğum gibi, benim yüzümden ona olacak hücumlar karşısında da susmak benim için vardır. Benim dâvam münasebetiyle, sevdiğim hürmet ettiğim, eserlerinden istifade ettiğim bir şahsiyete sövülürken ve hem de bu beni mahkum ettirmek suretiyle bir çok maznun müdafaasız bırakılmak için yap