[Abdullah Aymaz] Ben Mekke , Takdim

Filistinliler “Kudüs’te hangi taşa dokunsanız sizden bahseder” derler. Harun Tokak’ın ilk kitabı “Ben Kudüs”ten sonra “Konuşan taşlar” serisinin ikinci kitabı “Ben Mekke” de elimizde artık. 

Sadakat sütü ile evlatlarını emziren Hatice misüllü analara ve sürecin kahraman kadınlarına ithaf edilen bir kitap “Ben Mekke” kitabı. Dokunduğunuz her taşta: Havva, Hacer ve Hatice validelerimizin, evlatlarının; imbikten süzülüp dökülen haberlerini duygulu ve şiirsel tarzda ifade eden bir kitap… 

Satır aralarında Mekke, sabırlı bir anne gibi evlatlarının bu gerçeği anlamasını bekliyor. Ayrıca, Mekke; “şehirlerin anasıyım ben… Aşk kokar benim toprağım ve taşım. Göllerim, ırmaklarım, sahillerim, yeşil ormanlarım olmasa da gam değil!” diyor kitapta… 

Günümüzün yüreği dağlar gibi kederle dolu evlatları; sayfalar arasında hayalen gezinirken kelimelerin ve tahayyülün ötesinde manzaralar bulacaktır. Bu kitabı okuyanlar kah Hacer anamızın “Ya İbrahim bizi bırakıp nereye gidiyorsun?” nidasını, kah efendiler efendisinin “Ey Mekke! Eğer beni mecbur etmeselerdi asla senden ayrılmazdım” sadasının yankısını duyarlar. Mekke’ye gelenin de gidenin de yalnızlığını paradokslar silsilesi içinde yudumlarlar. 

Yazar okuyucusuna; Makam-ı İbrahim taşındaki ayak izlerini takip ettirip; “Halil” olmayı, arınma kurnalarında dolaştırarak “Habib” olmayı arzulatıyor. Vadiden vadiye koştururken, çöle aşk yağıyor ve yüreklerin bamtelini titretiyor. 

Kitapta her şey Kâbe imbiğinden süzülüyor, onun duvar ve kemer taşlarına çarpa çarpa kıvamını buluyor. Hacerü’l Es’ad, Mekke’ye her gelenin tevhid saadetini, Rükn-i Yemani, bağışlanmanın muştusunu kaydediyor. Nur dağının taşları beklenti içinde olanların sessizliğini temsil ediyor. Kar