[Abdullah Aymaz ] Elde Kur'an gibi...

1971’de 12 Mart Muhtırası sonrası ışık evlere baskınlar oluyordu. Bornova Tepe Mahallesinde bir baskın olur. Polisler tam eve girerken cereyanlar kesilir. Evde tedbiren sadece bir SÖZLER kitabı bulunmaktadır. Tam da salonun ortasında sehpanın üstünde… Tedbiren kaplanmış olan Sözler’i eline alan bir öğrenci, polisler karanlıkta kalmasınlar diye bir mumu yakar ve kitabın üstüne koyar. Elinde Sözler ve üstünde yanan mumla polislerin gözü önünde bütün odaları gezdirip dolaştırır. Tabii o zamanların suç âletleri sayılan Risale-i Nur kitaplarını bulamayıp giderler…

 Aynı günlerde Ankara’da üniversite öğrencilerinin de evlerine baskınlar yapılır. Hukukçuların kaldığı evlerden buldukları Risaleleri alıp öğrencilerle beraber askeriyeye teslim ederler. Çünkü Sıkıyönetim ilan edilmiştir. Bir yüzbaşı öğrencilerin yanına gelir, nerede okuduklarını sorar onlar Hukuk Fakültesinde öğrenci olduklarını söyleyince masanın üzerindeki Risalelere yönelir ve en üste konulmuş olan Sözler’i eline alır: “Elde Kur’an gibi bir kitap varken ne diye böyle kitapları okuyorsunuz?” der ve kitabı ortasından açar ve okumaya başlar: “Elde Kur’an gibi, bir mucize-i bâkî varken…” der ve çarpılmış gibi, kitabı kapatıp kapıya yönelir. Demek ki, temiz bir Anadolu evladı idi. Ama maalesef aleyhte yapılan iftira ve propagandalar yüzünden menfi bir düşünceye kapılmış olduğu için öyle bir infial göstermişti.

* * *

 Evet Üstad Hazretleri, Kur’an’ın 40 yönden harikalığını isbat eden Yirmi Beşinci Söz, Mucizât-ı Kur’aniye Risalesi’nin başında “Elde Kur’an gibi bir mucize-i bâkî varken, / Başka bürhan aramak aklıma zâid görünür. / Elde Kur’an gibi bir bürhân-ı hakikat varken, / Münkirleri ilzâm (susturup galip gelmek) için gönlüme sıklet (sıkıntı) mi gelir?” diyor?

 Mesela, 1935’te hocaları, “Biz demiri indirdik. Onda şiddetli bir vuruş ve insanlar için faydalar vardır.” (