[Abdullah Aymaz] Sizi mi? Yoksa dâvânızı mı?

Avukat Bekir Berk, askerliğini Balıkesir’de tümen mutemedi, levâzım yedek asteğmeni olarak yaparken Simav Kitabevinde, Üstad Bediüzzaman Hazretlerinin, Eşref  Edip Fergan tarafından yazılmış Tarihçe-i Hayatını görüyor. O kitabı alıyor. Okuduktan sonra diyor ki: “Karşımda bir yangın var, alevleri  göklere yükseliyor, evladım tutuşmuş yanıyor. Ben o yangını söndürmeye koşuyorum’ meâlindeki ifadeleri görünce, tabiri câizse, Üstad’a vuruldum. Tekrar tekrar okudum ve kitapçıya gidip: ‘İbrahim Simav Bey, bu zâtın başka eserleri de var mı?’ diye sordum. ‘Evet’ dedi, ‘Sözler adlı eseri yeni geldi.’  O zaman kirada oturuyordum. Maaşım cüz’î idi. Bu sebepten taksitle bu eseri aldım ve okumaya başladım. Risale-i Nur’u gerçek mânâda o zaman tanımaya, anlamaya başladım. Günü geldiğinde yedek subaylıktan terhis oldum. İstanbul’da Hasan Fehmi Ustaoğlu’nun davasına katılıyordum. Hasan Fehmi Ustaoğlu’nun, ‘Türk milletinin Atatürk inkılaplarına mecbur olduğu iddiası, doğru değildir.’ şeklindeki beyanı sebebiyle aleyhine büyük bir yayın kampanyası başlatılmıştı. Başlatılan bu menfi yayın kampanyası üzerine, gerçekten muktedir bir avukat olan İsmet Tümtürk Beyefendi ile beraber fahri avukatlığı kabul etmiştim. Bu dava münasebetiyle İstanbul’a gittiğim esnada, mahkeme çok heyecanlı safhalardan geçmişti. Necip Fazıl merhum, ( o zaman itibariyle) benim Akşehir’de avukat olarak kalmama razı olmayarak, İstanbul’a dönmem hususunda ısrar etti. Hatta onun tabiriyle söylüyorum. ‘Balina, Marmara’da yaşamaz. Sen iman ve küfür davalarına giren bir avukatsın. Senin yerin Akşehir değil, İstanbul’dur.’ dedi.”

Bunun üzerine Bekir Berk Ağabeyimiz İstanbul’a gelip yerleşiyor. Bir gün Bekir Ağabeye Ankara’dan “Tahsin Tola’dan bir telefon geliyor. Telefonda Tahsin Bey kendine mahsus bir konuşma tarzıyla, “Bekir Bey kardaşım, Ankara’da bulunan bazı kardeşlerimizi tevkif ettiler. Acaba