Abdullah Aymaz yazdı: Mehmet Ali Şengül Hocamız

Muhterem ve merhum Mehmet Ali Şengül Hocamızla tanışıklığımız 1960’lı yılların başlarına dayanır. İzmir İmam Hatip ve İlahiyatta Talebe Yetiştirme Derneği'nin yurdunda kalıyorduk. Yaz tatilinde 15 gün tatil yaptıktan sonra tekrar yurda döner ve iki-iki buçuk ay süren yaz kurslarına katılırdık. Her sene yazın bir haftalık Bergama taraflarındaki Aşağı Şakran köyünde kamp yapardık. Hemen denizin bitişiğinde olan bu köyün câmisine yurdun taşınabilir bütün lüzumlu eşyalarını getirir öğleye kadar hem derslerimize devam eder hem de öğleden sonra denize girerdik. Bir kamp sonrası eşyaları yükleyip yurda döndük. Gece vakit yatsı namazını her zaman olduğu gibi cemaatle kıldık. Namazı kadife sesli, hoş edâ bir tilavetle genç bir ağabeyimiz kıldırdı. İşte o mübarek gül letafetli ağabey, Mehmet Ali Şengül’dü. Kur’an-ı  Kerim’i  fem-i muhsinle okuyan kavl-i leyyin, hâl-i leyyin, tavr-ı leyyin sâhibi o ağabeyimizi ve yatsı namazını hiç unutmadım.

Yaşar Tunagür Hocamız Kestane pazarı camiinde Cuma günleri vaaz ederken onun meşhur müezzini de bu gül tabiatla ağabeyimizdi…

Şengül Ağabeyimiz Mısır’da okumayı arzu ediyordu. Ama Yaşar Hocamız onu hep engelliyor, burs imkânlarını da temin edip, “Yaşar Hocam, her şey tamam, haydi bana izin ver…” dediğinde, “Sen hoca sözü dinle” diyordu. Bunun hikmetini Şengül Hocamız seneler sonra anlıyor. Meğer kendisinden sonra Kestanepazarı'nın başına getirmek istediği M. Fethullah Gülen Hocamıza yardımcı olsun diye Şengül Hocamızı orada tutmak istiyormuş.

Hocaefendi 1966’da İzmir’e geldikten sonra Şengül Hocamız, kendisiyle hemen kaynaşıp özel dersler almaya başladı. Daha sonraları hep yardımcısı, bizlerin de ağabeyi oldu.

Mükemmel bir Kur’an hafızlığına ve beliğ bir hitabete mazhar olan Şengül Hocamız, bizlerin hep önünde ve Büyüğümüzü