Ahiret buudlu dünya

İnsan, şu dünya hanı ve misafirhanesinde rahat yaşayabilmek, mutlu ve huzurlu olabilmek ve bir takım sıkıntılara maruz kalmamak için zorluklara, çile ve ızdıraplara katlanıyor, gece gündüz demeden koşturuyor, yoruluyor, ağlayıp sızlıyor; ama yılmıyor, dayanıyor. 

      

İnsan, bir makam sahibi olabilmek, bir rütbe elde edebilmek, bir villa, bir araba alabilmek için engelleri aşıyor, tünelleri geçiyor, deryalar ve akabelerle karşılaşabiliyor. Bu zorluklar onu hiç mi hiç yıldırmıyor. Bütün bu zorlukları aşıp arzularına ulaşabilmek için hayatı pahasına katlanıyor. Bu mevzuda kendine az bir yardım eden olsa, elinden tutan olsa, el ayak öper, teşekkürde kusur etmez. 

     

İnsan kendini iyi okumalı, dünya nimetleri karşısında gösterdiği gayretler kadar âhirete yönelik fedakârlık da yapmalıdır. 

     

Cenâb-ı hak Necm sûresi 32.âyette; “O iyiler, ufak kusur ve günahlardan olmasa da, büyük günahlardan, aşikâr hayasızlıklardan kaçınırlar. Senin Rabbinin mağfireti boldur. O sizi topraktan yaratırken ve siz annelerinizin karınlarında döl halinde iken mayanızın ne olduğunu gayet iyi bilir. Öyleyse kendinizi temize çıkarmayın, övünüp durmayın. Çünkü kimin Allah’ı daha çok sayıp O’na karşı gelmekten sakındığını O pek iyi bilmektedir.” buyurmaktadır.

       

Kâinat şehr-i muhteşemini; göz kamaştırıcı bir saray, bir villa olarak yaratıp insanoğlunun emrine veren Allah (cc), insanı o sarayın bir sultanı, bir halifesi, bir şerefli misafiri olarak yaratmıştır. Onu paha biçilmez kıymet ve değerde uzuvlar ve latifelerle donatmıştır. Onun bu takdir ve ikramlar karşısında Allah’a karşı saygıda kusur etmesi hoş karşılanabilir mi? 

     

İnsan, bir defaya mahsus gönderildiği şu dünyada, sevgi, şefkât ve merhametle in