Ahmet Kurucan: Haline ağla ey hayalet yazar!

Ağla haline ey Ali Nur! Bir gölgeye cevap yazmak bana anlamsız geliyor ama ne yaparsın ki umumun hukuku var. Bugünün yarını var. Tarih var. Yarın çocuklarımızın ‘Neden böyle absürd iddialara, yorumlara bir şey demediniz? Ses seda çıkarmadınız?’ sözlerini duymamak için cevap yazmayı zaruri görüyorum. 

Size hitaben daha önce de bir yazı yazmıştım. “Seccadene dön ey Şakirt!” yazınıza “Hakkı Görmeyen Gözler” başlığıyla cevap vermiş ve “O şakirt seccadesinden hiç ayrılmamıştı!” demiştim. O yazıda sizden en büyük beklentimin mahlasın arkasına sığınmayıp hayalet gibi dolaşmamanız ve anne-babanızın doğduğunuzda size verdiği isimle yazmanız olduğunu söylemiştim. Bakın aradan nice zaman geçti. Cevabi yazınıza rağmen isminizi açıklamadınız. O isimle açıkça yazmaya cesaret edemediniz ve hala edemeyip yine aynı mahlasla ‘aleme nizamat vermeye!’ devam ediyorsunuz. Merak ediyorum, acaba bir suç mu işlediniz ki mahlasın arkasına saklanıyorsunuz? Mahlasla yazma basın tarihimizin bir geleneği diyecek olursanız amenna ama böylesine önemli bir konuda, binlerin, yüzbinlerin istiklal mahkemelerinin zulmünü aratmayan zulümlere maruz kaldığı, daha acısı bunların atılan iftiralara, peynir ekme yeme kolaylığı içinde söylenen yalanlara dayandırıldığı bir zeminde ve kendisine de meydan okunduğu bir yerde, insan, şerefini, haysiyetini, şahsiyetini, karakterini korumak için kendi adıyla yazar. Tabii bu benim görüşüm. Sizin görüşünüz ve tercihiniz ortada. 

Ey hayalet yazar! Bugün Zaman Gazetesine dünya hukuk tarihine girecek ve göreceksiniz yakın gelecekte hukuk fakültelerinde basın hürriyeti, faşizm, gasp, müsadere, kayyım gibi kavramlar ekseninde ders kitaplarına örnek olarak girecek zulüm kararı ve o karara vefakar okuyucunun gösterdiği demokratik tepkilere karşı “Ağlama ey Şakirt!” başlıklı bir yazı yazmışsınız. Ben de size diyorum ki, haline ağ