Ali Bulaç'ın savunması, doğrular ve yanlışlar...

Ali Bulaç'ın savunmasını baştan sona okudum. Ekleriyle birlikte 84 sayfa... Önce şu satırları okuyalım:

“Ben 50 yıllık yazarım. Demirel, Ecevit, Özal, Erbakan, Mesut Yılmaz hükümetlerinde, dahası 12 Mart, 12 Eylül, 28 şubat darbe dönemlerinde yazdım. Defalarca yargılandım. Ama hiçbir dönemde bu kadar baskı görmedim. 14 ay hapse atılmadım, yazılarımdan dolayı üçer kez ağırlaştırılmış müebbet hapisle yargılanmadım, işsiz bırakılmadım, emekli maaşıma bile bir süre el konulmadı. Dindar, muhafazakar bir iktidar döneminde ve hepsi beni yakından tanıyan arkadaşlarımın bakan, milletvekili olduğu bir hükümette bu durumda olmam bana sadece hüzün veriyor...”

Çok doğru tesbitler... Bu durumda olan gazeteci-yazar sadece Ali Bulaç değil, Türkiye'de şu anda 259 gazeteci bu zulmü yaşıyor. 135 gazeteci hakkında da yakalama kararları var. Sadece gazeteciler ve yazarlar değil elbette. Esnaf, öğretmen, öğrenci, kadın, çocuk, hapishanelerde binlerce insan var. Aynı zulme maruzlar. Peki hapishane şartları nasıl? Ali Bulaç'ın savunmasından okumaya devam edelim:

“Adalet denen sabır taşı çatlamıyorsa ilahi inayet sonucudur... 14 aydır tutukluyum. 66 yaşındayım. Kalbimin dört damarı değişti. Stentim var. Kalp, şeker, tansiyon, guatr ve prostat olmak üzere 5 kronik hastalıkla boğuşuyorum. Tecrit edilmiş vaziyette başkalarıyla koridorlarda değil selamlaşmak, göz temasının dahi yasak olduğu, son derece gayri insani şartlarda neredeyse torunum yaşındaki memurlarca 9. kısımda zevkle aşağılanan ve denetimli serbestlik adlı cevazla katillerle hırsızların, yankesici ve kaçakçıların boşalttığı bir hapishanede, Türkiye'nin en korunaklı Silivri Cezaevi'nde yatıyorum. 14 aydır ne savcı yüzü gördüm, ne bir mahkemeye çıktım...”

Evet, 40 bin adi suçlunun dışarı çıkarıldığı hapishanelere konulan insanlara işte bu muamele yapılıyor. Ali Bulaç 66 yaşında, 80 yaşında olanlar da var, anneleriyle birlikte zindanlarda büyüye