'Ali Ünal’sızlık üzerine...'

Ülkemizin bir Tenkil sürecine girdiğini ilk tespit eden kişi Ali Ünal’dı. AKP’nin 2011 seçim zaferini herkesler alkışlarken, Ali Ünal rollerin kısa zaman içinde değişeceği öngörüsünde bulunuyordu. Haklı çıktı. Sonraki dönemde de Hizmet müntesiplerinin yaşadıklarını, yaşayacaklarının karşısında küçümseyen bir tavırla yazdı ve konuştu hep. Yaşadıklarımız her ne kadar ağır olursa olsun Ali Ünal için söylenecek tek şey vardı: “Daha bu ne ki!”

Olayları Kur’an paradigmasının içinden okumasının verdiği özgüvenle konuşuyordu. Celâlî bir yönü vardı bu okumanın. Ağır geliyordu bana… Anadolu’da dolaştığım günlerde, Ali Ünal’ın benden önce uğramış olduğu mahalleri darmadağın etmiş olduğunu görüyordum. Bir defasında karşısındaki salona “Buradakilerin yüzde yetmişi elenecek.” demişti. Bir başka defasında, “Hadiseler size, şu Hizmet’i tanıdığım güne lanet olsun dedirtecek!” diye okumuştu geleceğimizi… Tâlut’un ordusunun su içmekten imtina imtihanı karşısındaki dökülme oranını aynıyla bizlerin de yaşayacağından bahsediyordu… Geriye “kalîlen minna” — bizden çok az bir kısım — kalacaktı.

Ali Ünal’ın bu celâlî ve celalli okumasına karşı ben hep rahmet ayetleri üzerinden yorumlamaya çalıştım yaşadıklarımızı. Kanaatimce Ali Ünal, yaşadığımız asrı ve bu asrın aktörlerini Kur’an’ın küllî hakikatlerinin, cüz’î birer muhatabı değil, küllî ve aslî muhatapları olarak görüyordu. Bu bakış açısının Hizmet insanlarına atfettiği büyük makam, beraberinde de büyük sorumluluklar ve büyük acılar getiriyordu. Hazreti Kur’an esma-i hüsnanın her birinin azam derecesinden geldiği için, celâlî tecellilerin de en azim ve en dehşetli örneklerini sunar bize. Ama her daim her insan bu tecellilere en şiddetli seviyede muhatap olmaz. Cenab-ı Hakîm Samedaniyetinin aklımız ermez bir maslahatına binaen çile ve muvaffakiyet arasında bir alış veriş ilişkisi kurmuş olabilir. Ama Hazreti Rahman, bizden önceki ümmet