Allah niçin bela ve musibetleri yaratıyor?

Mutfaktan gelen nefis kek kokusu bütün odayı sarmıştı. Selman sabırsızlanmaya başlamıştı. 

- Baba dedi, annem yine bütün sanatını döktürmüşe benziyor. Ne dersin?

Orhan beyin yüzünde tatlı bir tebessüm belirmişti. Hafif bir baş hareketiyle oğlu Selman’ı onaylıyordu. Kısa bir zaman sonra anne Münevver Hanım elinde tepsi ile odaya girivermişti. Selman durur mu?

- Anneciğim gel sen otur. Çayları ben getiririm, deyip mutfağa koştu.

O gün, günlerden Cuma idi. Her cuma evde sohbet günüydü. Orhan Bey ve eşi Münevver Hanım evlendikleri günden itibaren cuma gününün akşamını evde ailecek sohbet ile değerlendiriyorlardı. Çocukları olduktan sonra da bu güzel adetlerini değiştirmemişlerdi.

Selman elinde çay tepsisi ile gelirken bir yandan da kardeşi Seniha’yı çağırıyordu:

- Seniha haydi seni bekliyoruz, sohbet başlamak üzere.

Çaylar yudumlanmaya başlanmıştı Münevver Hanım’ın yaptığı leziz kek eşliğinde. Bu arada Seniha öne atıldı. Ders çalışmaktan yorgun düşmüş gözlerini babasına yönelterek şöyle dedi:

- Babacığım, bu sefer sohbet konumuzu ben belirleyebilir miyim? 

- Elbette kızım.

- Şöyle bi etrafıma bakıyorum da her tarafta kötülükler var. İnsanlar suçsuz yere ölüyor. Zalimler mazlumları inim inim inletiyor. Dünyada sadece güzellikler olsaydı daha iyi olmaz mıydı? Allah niçin bela ve musibetleri yaratıyor?

Bu son cümleyi kurar kurmaz Münevver Hanım kaşlarını çatar gibi oldu ve kızına,

- Kızım, o nasıl soru Allah aşkına öyle diye çıkıştı.

Orhan Bey, 

- Tamam hanım bırak sorsun sorusunu, deyip çayından bir yudum aldı ve o güleç y