[Fikret Kaplan yazdı] Allah tarafından sevilmenin vesilesi

Allah’ı seviyor ve O’nun tarafından sevilmek istiyorsak, bunun en önemli vesilesi Peygamber Efendimiz’e (sallallâhu aleyhi ve sellem) tâbi olmak, O’nu sevmek ve bütün aleme sevdirmektir.   

İnsanlığa hizmeti gaye edinmiş masum insanların karşısına zalimlerin çıkacağı, peşi peşine Süfyanlar’ın yol keseceği; birinin bıraktığı bir şeyi, bir başkasının devam ettireceği ama her birinin şartlar ve konjonktür, hangi argümanları kullanmayı gerektiriyorsa, onları kullanacağı hemen hemen bütün kaynaklarda ifade edilir. 

Bir zaman “Din yok!” denilir; o argümanlar kullanılır. Millet azıcık dine yöneldiğinde ise, şeytan bu defa o dini argümanları kullanabilecek Abdullah İbni Sebe gibi insanlar üretir. 

İmtihanların çok ağır olduğu böyle zamanlarda, Allah’ın yardımıyla ancak çizgimizi koruyabilir ve Cenâb-ı Hakk’a teveccühte bulunabildiğimiz ölçüde inşiraha mazhar olabiliriz. Allah bunaldığımız hadiseler karşısında kalbimizi açar, gönlümüzü coşturur ve bizi yeniden şahlandırır. 

Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) bu konuda “Allah’ı kullarına sevdirin ki, Allah da sizi sevsin.” buyuruyor. (Suyutî, el-Camiu’s-Sağîr,1/251; Kenzu’l-Ummal, 15/1186; Fevzu’l-kadir, 3/371)

Yani, samimi Hizmet gönüllüleri muhabbet ettiği insanların sinelerinde iman, mârifet ve muhabbet duygularını coşturmalı; semtine uğrayan herkese sevdiğini sevdirmeli ki Allah da o kullarını sevsin, onları tutup kaldırsın.  

Allah’ın sevmesi bizimki gibi olmaz; her zorlukta bir başka güzellikle tecelli eder. Sadece bu kısacık dünya hayatıyla sınırlı da kalmaz. Berzah hayatında devam eder; mizanda herkesin korktuğu bir dönemde bu sevgi kantarda ağır basar. Sırattan geçerken herkesin korkuyla titrediği, çengellere takılıp kaldığı, aşağılara yuvarla