Anadolu insanından neden ümitliyim!

Türk milletinin uzun müddet AKP esaretinde veya diktasında kalacağını sanmıyorum. Sosyolojik olarak bunu mümkün görmüyorum. Anlıyorum pek çoğu Türk halkını, Ortadoğu'nun diktatörlüğü ile yönetilen hürriyet ve demokrasi görmemiş milletleri ile karıştırıyor. Suriye, Irak, Libya, Sudan gibi devletler uzun zamandan beri dikta rejimlerle idare edildiler. Evet dikta rejimlerle idare edildiler fakat onlar hürriyet ve demokrasiyi hiç tatmadılar ki.  Uzun zaman esaret ve hürriyetten uzak olma Ortadoğu milletlerinin adeta fıtratlarına işledi, tabiatlarını bozdu. 

Fakat Türk halkı, 50’li yıllardan beri demokrasi ile yönetilerek insan hakları eksenine doğru pek çok ivme kazandı. Evet, son bir asır içinde darbeler oldu, ihtilaller yaşadı, gulyabaniler tarafından yolları kesildi. Fakat her seferinde uçurumun kenarından özgürlük, hürriyet ve demokratik bir tavır sergileyerek kurtulmasını da bildi. 

Özellikle 2004 ile 2014 yılları arasında Türk halkı, demokrasiyi biraz daha yakından tanıdı ve hürriyetin ne demek olduğunu daha iyi anladı hatta iliklerine kadar tattı. Ahmet Altan’ın ifadesiyle 2010 yılında Türk milleti bir cennetin kapısına kadar geldi ve cennetin içerisini temaşa da etti. Bu cennet vatanı hayranlıkla seyretti.  Ve ne yazık ki biraz da bedbaht idarecilerinden ötürü gördüğü bu cennetin kapısından içeri gireceğine aldatılarak oradan gerisin geriye dönmeyi tercih etti. 

Fakat demokrasi ve hürriyet cennetinin kapısından döneli şimdi aradan 8, 10 sene geçti. Bu geçen zaman zarfında daha iyi olur diye düşünürken hiçbir şey yolunda gitmedi. Adalet bozuldu, ekonomi freni patlayan arabaya dönüştü, cinayetler arttı, mahrumiyetler esaretler ve hapisler nerdeyse hayatın parçası haline geldi.  Her yapılan seçim bir öncekine göre kadavraya dönerek sembolikleşti. Hürriyet ve yaşam alanları