"Annem gibi kokuyorsunuz"

⏱ Okuma Süresi 2 dk•Yayınlanma Cuma, Ekim 18 2019

''Büyülü gölün kıyısında, her bir rüzgar darbesiyle sağanaklaşan sarı konfeti yağmurları altında bir müddet daha öylece yürüyoruz. Elbiselerinden soyunmuş üryan ağaçlar, sonbahar güneşinin solgun ışıklarında ısınmaya çalışıyor. Son muhacir, “bugün telefonuma bir hikâye düştü, çok dokunaklı size de okumak istiyorum’’ diyor.''

Annem gibi kokuyorsunuz

HARUN TOKAK

Son bahar rüzgârlarının darbeleri ile yere düşen her bir yaprak, hazan halısını nakış nakış, ilmek ilmek dokuyor.

Hazan halısı üzerinde son muhacirle yürüyoruz.

Üzerinde mütevazı bir elbise, orta boylu, yüzü; hasadı yeni kaldırılmış kıraç bir arazi gibi hüznün harman yeri, ağır yük taşımak için yaratılmışçasına omuzları geniş bir yiğit…

Genç görünmesine rağmen kavruk yüzünde oluşmuş çizgiler, hiçbir tebessümün gizleyemediği derin acıların işaretçisi.

Geçen gün birlikte çalıştığı birinin onun için, “rol model bir insan, örnek alınacak bir kardeş” sözleri karşısında, “sadece böyle güzel insanları tanımak için bile bu gurbet diyarlarına gelinir” diye düşündüm.

Bir müddet sonra pek çokları gibi o da buralardan gidecek. Geride en güzel hatıralar bırakarak bir bir gidenler gibi.

Önden gidenler gibi onunla da rüyalarda buluşacağız.

Artık ışık sızdırmayacak pencereler,

Yoldan geçmeyecek kimseler,

“Çay var mı?” diye sormayacak

Dost canlısı sesler.

Yüreğimize oturacak yine derin bir sızı

Geceler karanlık, gündüzler kan kırmızı

Kim sorar hatırımızı

Yine bir istasyon bin ayrılık…

Önce bir ıslık, sonra yavaş yavaş dönmeye başlayan tekerlekler

Yanaklara süzülen yaşlar, sallanan yorgun eller