Askerde gözünü kaybeden babanın çocuklarına Kimse Yok Mu sahip çıktı

Ümraniye'de yaşayan 4 çocuk babası 34 yaşındaki Özcan Oktayhan, askerliğini yaptığı Tunceli'de eğitim esnasında şarapnel parçasının sıçraması sonucu gözlerini kaybetti. Gözlerinden dolayı çalışamadığını belirten Oktayhan, çocuklarının eğitimlerinin yarıda kaldığını söyledi. Oktayhan ailesinin yardımına uluslararası yardım kuruluşu Kimse Yok Mu Derneği yetişti. Oktayhan, "Yardımı ulaştıran dernek yetkililerinden Allah razı olsun, rabbim yar ve yardımcıları olsun. Çocuklarım okuyamıyordu, onların sayesinde okuyacaklar." dedi.

Özcan Oktayhan, 13 yıl önce vatani görevini yapmak için Tunceli'ye gitti. Askerdeyken eğitim sırasında şarapnel parçası gözüne geldi. Göz yetisini yüzde 85 kaybetti. 4 Çocuk babası olan Oktayhan'ın hayatı da gözleriyle birlikte karardı. Askerden geldikten sonra çalışamadığından dolayı çocukları eğitimlerini yarıda bırakmak zorunda kaldı. Ümraniye'de yükselen devasa binaların arasında yıkık dökük bir evde yaşayan ailenin imdadına Kimse Yok Mu Derneği yetişti.

Maddi durumları iyi olmadığı için geçen yıl okula gidemeyen 4 çocuklu ailenin 2 çocuğu, bu yıl hayırseverlerin desteğiyle eğitimlerine kaldıkları yerden devam edecek. Bu yıl 4. Sınıfa gidecek olan Beyza ile 1. sınıfa tekrardan devam edecek olan Baran kardeşlere Kimse Yok Mu sahip çıktı. 4 çocuktan en büyüğü 12, en küçüğü 10 aylık olan kardeşler evlerinden alınarak Sultanbeyli'nde bulunan Kimse Yok Mu Genel Merkezde bulunan iyilik mağazasına getirilerek ayakkabılarından, okul kıyafetine, kırtasiye malzemesinden, kışlık montlarına kadar ihtiyaçları giderildi. Ev ihtiyacı olarak ise, yeni bir buzdolabı, 2 adet kanepe, 4 çocuğun yatabileceği altlı üstlü ranza verildi.

'ÇOCUKLARIM KİMSE YOK MU SAYESİNDE OKUYACAK'

"Yardımı ulaştıran dernek yetkililerinden Allah razı olsun" diyen Özcan Oktayhan, "Peygamber efendimiz şefaatçileri olsun, başka ne diyebilirim ki, bizi kurtardılar. Çocuklarım okuyamıyordu, onların sayesinde okuyacaklar. Çekyatlarımız yoktu, çekyatlarımız oldu, dolaplarımız oldu, televizyonumuz oldu