Asr-ı Saadet ve Rasulü Ekrem'i (sas) Anlatma

M. Fethullah Gülen  Hocaefendi çocukları Hz. Peygamber’in  (S.A.S.) anlatılmasıyla ilgili şunları söylüyor:

“Rasulü Ekrem’in (S.A.S.)  dikkatlice anlatılması gerekir. Ben şahsen Rasulü Ekrem’in (S.A.S.)  bugün bazı kimselerce sevilmeyişini, İnsanlığın İftihar Tablosu’nun (S.A.S.) onlara çocukluk dönemlerinde tanıttırılmamasına bağlıyorum. O’nu (S.A.S.)  yakından gören, tanıyan kimseler O’nu sevmiş. O’na aşık olmuş ve O’na gönül vermişlerdir. Asırlar ve asırlar boyu o kadar çok kimse Rasulü Ekrem’in (S.A.S.)  câzibesine kapılıp arkasından akıp gitmiştir ki, cihan tarihinde başka bir beşerin bu denli hürmet gördüğünü göstermek mümkün değildir. Ne var ki, Rasulü Ekrem’i tanıyıp anlatmadan çocuğumuzun O’nu sevmesini beklememiz doğru değildir. Bir dönemde talihli bir zümre Onu gözleriyle gördü. Bir zümre de görenleri görmekle şereflendi ve onların gözleriyle O’nu görmeye çalıştı. Bu yaklaşım, Rasulü Ekrem’in (S.A.S.);  ‘En hayırlı asır, benim asrım; ondan sonra da onların ardından gelen asırdır.’  (Müslim, Fedâilü’s-Sahabe, 210-214)  sözlerine bağlanabilir.

“Beşerin BEDEVÎLİK  DEVRİNDE; insanların ciddî bir kalb katılığı içinde çocuklarını diri diri toprağa gömdükleri… Hemen herkesin içki içtiği… Hatta belli ölçüde şuyûiyye fikrinin (her şeyde ortaklık, bir nevi komünizm ahlâkı) yaşandığı karanlık devirlerde bir hamlede icçmaî hayatı ıslah eden O Zat’ın  (S.A.S.), icraatinin de cemaatinin eşi, menendi yoktur ve olamaz da. Evet O Zât (S.A.S.), kendi çağındaki insanların âdeta beyin hücrelerine girip, kalblerine taht kurup, onların maddî-manevî hastalıklarını bir anda tedavi ederek, örnek insanlar haline getirip evc-i kemâle (kemâlâtın zirvesine)  çıkarması öyle harikulade bir ınkılabtır ki, cihan tarihinde eşini emsâlini göstermek mümkün değildir.