At bakıcısı

PROF. DR. ŞERİF ALİ TEKALAN

Konuşma ve konferanslarıyla meşhur bir adam, davet edildiği şehre uçakla gelir, havaalanından da taksiye binerek konferansın yapılacağı salonda ilan edilen zamanda bulunur. Çok büyük bir salon tutulmuştur. Sahneye çıkınca koskoca salonda ön sırada oturan bir tek kişi vardır. Morali bozulur. Derhal salonu terk etmek ister. Ön sırada oturan tek kişiye; “Bu konferans, aylar önce planlandı, afişler hazırlandı, gazetelerde ilanlar verildi, ben de başka bir şehirden geldim ve tam zamanında buraya yetiştim. Ama görüyorum ki senden başka kimse yok. Bu duruma moralim bozulduğu için çekip gitmek istedim, ama bir tek sen gelmişsin, sana sorayım da öyle gideyim diye düşündüm. Ne dersin benim çekip gitme düşünceme” der.

 Ön sırada oturan kişi, “Efendim ben bu işlerden anlamam , size de bir şey diyemem.’’ der. Sonra devam eder: ‘’Ben at bakıcısıyım. Ahırımda altı tane atım var. Bunlardan beş tanesi kaçsa, kalan o bir tanesine yem vermemezlik etmem“ der. Konuşmacı, kendi kendine, “Bu insan bilge bir insana benziyor, ben gitmeyeyim, tek bu insan bile olsa konferansımı vereyim“ diye düşünür. Sonra da daha önceden hazırladığı konuşmasının tamamını bitirir.

 Ön sırada oturan kişiye, “Konuşmamı nasıl buldunuz, fikriniz nedir?“ diye sorar. At bakıcısı da; “Efendim ben bu işlerden anlamam, ben at bakıcısıyım, benim ahırımda altı tane atım var. Bunlardan beşi kaçsa, kalan birine diğer beşinin de yemini vermem” der.

 Değişik vesilelerle bulunan yerlerde, bazı insanlar yerli yersiz, konuşulan konuyla da ilgili olmayan, aynı zamanda da çok uzun olan konuşmalar yaparlar. Dinleyiciler, bir yandan yorulurlar, bir yandan da bir şey diyemezler. Ama konuşma yapan bu insana  kafalarında bir not verirler. Daha sonra bu kişiyle ikinci bir yerde karşılaştıklarında, ya orayı terk ederler, ya da iradi olarak konuşmacının konuşmasını keser ve başka konulara girerler.

 İnsan, hem kendisini küçük düşürücü hem de başkalarını r