Aynıyız

Hani bazen yapayalnız hissedersiniz ya kendinizi...

Telefonunuzdaki yüzlerce isme rağmen,

çevrenizden gelip geçen binlere rağmen.

Yorganınızın dışına çıkacak olursanız ayak ucunuzda beklediğini sandığınız gulyabaniye yakalanacağınızı sanırsınız ya hani.

Çıkmak istemezsiniz ya hani odanızdan,

kapılarınız sımsıkı, pencere perdeleriniz ışığı geçirmeyecek kadar örtülmüşken.

Boğazınız düğümlenir nefes alamazsınız ya hani.

Ya da sanki bir daha hiç nefes alamayacakmışsınız gibi ardı ardına alırsınız ya solukları...

Düşersiniz düşersiniz de bir türlü yere inemezsiniz ya hani rûyalarınızda..

Kimse yoktur elinizi tutacak..

Rûyanızdaki yolculuğunuzda size mihmandar olacak.

Gücünüz tükenmişken suyun içinde beklersiniz ya hani bir el ya da ayağınızı basacağınız küçücük bir alan...

Sancılar içinde açlıktan karnınız sırtınıza geçmişken kıvranırsınız ya gören duyan birinin kapınızı çalmasını umduğunuz..

Yüreğiniz heyecanlı heyecanlı, yerinden fırlayacakmış ama birazdan yorulup duruverecekmiş de Sizi hayat yolunda cansız koyacakmış gibi atıyorken bir ilaç, bir dokunuş beklersiniz ya hani...

Gözyaşlarınız yalnız akıyorken,

bulamıyorken başınıza bir omuz,

yokluğunu duyarken sırtınız için bir duvar..

Oturup kalırsınız ya iki eliniz şakaklarınıza dayalı ve sessiz..

Ya da sevdiğiniz, can pâreniz, yol arkadaşınız kapalı gözlerle kendinden geçmiş halde perişan bir hasta gibi yatıyorken dipsiz bir çaresizlik içinde beklersiniz ya hani bir medet, bir dua, bir imdat...

Hâliniz hâlimizdir.

Aynı halleri yaşamamız muhal, bilmekteyim..

Lâkin yüreklerimizde Sizin de acılarınız kanıyor, ciğerlerimizde Sizin de ağlamalarını