Bediüzzaman’ın Yargılanan İlk Hanım Talebesi

‘Said Nursî’ye evimi kiraya verdikten sonra Isparta’da bütün gözler üzerime çevrilmişti. Şehirde herkes bu kadın ne zaman tutuklanacak diye dedikodu yapmaya başlamıştı. Yakın akrabalarım; ‘Bu kadın evini nasıl, hangi akılla Bediüzzaman’a kiraya verir’ diye benim adıma endişeleniyorlardı. Zaten o yıllarda korku, gizli bir elektrik akımı gibi bütün kalplere sirayet etmişti.

27 Mayıs darbesinden sonra oğlum Süleyman tarafından jurnal edilerek, Nurculuk propagandasından dolayı, Isparta Ağır Ceza Mahkemesi’ne sevk edildim. Risale-i Nur’un tarihinde, ilk defa mahkemeye çıkarılan hanım olma şerefini kazanmıştım.’

***

Bediüzzaman Said Nursi, 1952 yılında İstanbul’daki Gençlik Rehberi Mahkemesi’nden beraat ettikten sonra bir müddet Emirdağ’da ve daha sonra Eskişehir Yıldız Palas Oteli’nde kalır. Fakat talebeleri bu durumdan rahatsızdır. Kendisini Isparta’ya davet ederler. Üstad Bediüzzaman, 1953’ün Mart ayında, Isparta’ya gelip Bakırcılar Çarşısı’nın tam ortasındaki bir otel odasında kalmaya başlar. 

Fakat, çarşıda bakır kap imalatı yapıldığından çok fazla gürültü olmaktadır. Temizliğe çok dikkat eden Üstad için otel yenidir; ama aynı zamanda da rutubetlidir. Hem Bakırcılar Çarşısı’nın gürültüsünden hem de yeni yapılmış olan otelin rutubetinden rahatsız olduğu için Emirdağ’a gitmek istediğini söyler. 

Üstad’ı Emirdağ’a göndermek istemeyen Nur Talebeleri için en mantıklı yol ona kiralık bir ev bulmaktır. Fakat, Said Nursi ismini duyan her ev sahibi, korkudan evini ona kiraya vermek istemez. Tam ümitsizliğe kapılacağı bir an Tenekeci Mehmet Efendi devreye girer: 

“Bizim mahalledeki Fitnat Hanım’ın evi boş. Onun rahmetli eşi benim asker arkadaşımdır. Ben onunla konuşurum” der.