“Ben” bahsi iyi anlaşılıp özümsenmeden...

Yedi ödüllü senarist ve filim yapımcı Tom Shadyac, “I am” yani “Ben” isimli bir belgesel yapmış. Seyrettim. Seyretmeyenler varsa, tavsiye ederim. 

Bu meşhur kişi, çok tehlikeli bir bisiklet kazasından sonra ağır bir travma geçiriyor. Böyle meşhurların bilhassa spor dallarında şampiyon olanların bu tip travmaları atlatmaları zor oluyor; maalesef bazıları intihar ediyor. Tam ise kendisine yepyeni bir meşgale buluyor: “İnsanın ve dünyanın en büyük problemi ne? Bunun çözümü ne?” 

Bu soruyu bir çok bilim adamına, gazeteciye ve bilge sayılan insana soruyor. Orijinal cevapları güzel bir kompoze ile, hem misal teşkil edecek görüntülerle belgesel haline getiriyor… Ders ve ibret verici şekilde takdim ediyor. 

Neticede, problemi “ben” de buluyor, çözümü de yine “ben” de buluyor. Ama bana kalırsa, Üstad Bediüzzaman’ın Otuzuncu Söz’de ele aldığı ve derinlemesine incelediği “Ene” yani “Ben” bahsi iyi anlaşılıp özümsenmeden problemler çözülemez. Bir düşünürün dediği gibi “İnsanların esas problemi ekonomik değil… Ekolojik de değil. Esas problem Ego… Egolojik…” 

Kamera ile gözlemledikleri ormanlarda yaşayan hayvanları inceliyorlar. Neticede “Tabiatta paylaşma ve demokratik hayat hâkim” hükmüne varıyorlar. 

Halbuki biz bugün, bireysellik, hırs ve rekabeti esas alan bir modern anlayışla karşı karşıyayız. 

Bu anlayış fıtrata ters… Bugünkü Ekonomik düzen, “Çok kazan, çok harca ve mutlu ol”, diyerek israfa teşvik ediyor. 

Geyik sürüleri, toplu halde uçan göçmen kuşlar, denizdeki balık sürüleri, sanki hep istişare ile hareket ettiklerini gösteren muntazam bir disiplinle, beraberce insicamlı vaziyetler arzediyorlar. 

Kâinatın bir parçası olduğumuzu bilmemiz ve bunun şuurunda hatta iz’anında olmamız gerekir ki, içinde bir parça olarak bul