'Ben bugün tahliye oldum, burada kimsem yok...'

Her şeyin bir zamanı ve çok değer ifade ettiği bir ortamı vardır. O zaman ve ortamlar dışında o kıymeti elde edemez. Üç aylarda, mübarek gecelerde, Cuma günü duaların icabet saatinde sevaplar kat kattır. Hele Kadir Gecesinin sevabları bir başka!..  Bir gecede, 83 senelik bir ömür kadar ibadet sevabı kazanılıyor. Biz, bu mübarek gün ve gecelerin dışında ne yaparsak yapalım o kadar ecir ve mânevî ücreti kazanamayız.

Ensar ve Muhacir olmanın önemi de o günlerin, o zulüm atmosferinin dehşetinden ileri gelmektedir. Başka zamanlardaki yardımları ve sahip çıkmalar insana o konumları kazandıramaz. Kış günü  dondurucu soğukta düşman karşısında bir saat nöbet, bir sene ibadet sevabı kazandırıyor. Şehid bir anda, ancak 40 sene ibadetle, takva ve riyazat ile kazanılacak bir velilik mertebesi kazanıyor.

İşte bu süreçte yapılan fedakârlıkların ehemmiyeti de öyle… Tabiî yapılan ihanet ve iftiraların da Allah katındaki durumu da öyle olur. Cenab-ı Hakkın nasıl muamele edeceğini bilemeyiz ama, her şey ortada…

Yaşanmış bazı olayları aktararak, meseleyi takdim etmek istiyorum… Mağdur ve mazlum yakınlarından gelen bir mektupta şunları okuyoruz:

“Dayıoğlunun eşini, tutuklu eşi ile görüşe götürdüm. Otoparkta beklerken elinde termos  ve poğaça satan temiz giyinişli bir kişi, dikkatimi çekti. Hem çay alayım, hem de durumunu öğreneyim diye yanına yaklaştım. Çayımı alıp muhabbete koyulduk. “Nerelisin, kaç çay satıyorsun?” derken, kendisinin memur iken mağdur olduğunu, çay satarak oğlunu okuttuğunu aslında oğlunun hizmet evlerinde kalırken hiçbir problemin olmadığını ama ayrıldıktan sonra maddî-mânevî problemlerin ve yüklerin başladığını anlattı. Birbirimizi daha iyi tanıyınca şunları anlattı: ‘Görülen duruşmalar bitmeden buradan ayrılmıyorum. Çünkü duruşmadan çıkanlar çay v.s. alıyorlar. Geçenlerde, gece saat ona geliyordu. Şu ilerideki ağacın altında bir adam oturuyordu. Oturması uzun sürdüğü için dikkati