Bi Demin Kezip (Yalancı Kan İle)

Hz.  Yusuf’un kardeşleri, kıskançlıkla onu öldürmeyi veya bilinmedik bir yerlere atarak kaybolup gitmesini sağlamayı düşünürken içlerinden insaflı ve vicdanlı birisinin makul teklifi üzerine karar kılmaları neticesinde planlarını uygulamaya koydular: “Onlar buna karar verdikten sonra bir gün babalarına varıp: ‘Sevgili Babamız!  dediler, sen neden güvenip de Yusuf’u  bize emânet etmiyorsun. Halbuki biz onu çok seviyoruz. Ona samimiyetle bağlıyız. Yarın  onu bizimle gönder, gezsin oynasın, biz ona çok iyi sahip çıkarız.’  Babaları, ‘Onu götürmeniz beni meraklandırıp üzer. Korkarım ki, siz farkında olmadan, kurdun biri gelip onu yiyebilir’ dedi. Onlar!  ‘Vallahi’ dediler. “Biz böylesine güçlü bir grup iken onu kurt kapar da yerse, yazıklar olsun bize!  Biz ne güne duruyoruz.’  Derken kardeşleri onu alıp götürünce ve onu kuyunun dibine bırakma konusunda görüş birliğine varınca, Biz de (kuyunun dibinde) Yusuf’a şöyle vahyettik: ‘Zamanı gelecek, onların hiç hatırlarına gelmediği ve seni hiç tanımadıkları bir sırada, kendilerine yaptıkları bu işi hatırlatacaksınız.’  Yatsı vakti, ağlayarak babalarının yanına dönüp dediler ki: ‘Sevgili babamız, biz yarışmak üzere bulunduğumuz yerden ayrılırken Yusuf’u da eşyalarımız yanında bıraktık. Bir de döndük ki, onu kurt yemiş!  Şimdi biz doğru da söylesek sen bize inanmayacaksın!’  Onlar Yusuf’un gömleğine SAHTE KAN  bulaştırarak getirmişlerdi. Babaları Yakup:  ‘Hayır!’  dedi, nefisleriniz sizi aldatmış, bu işe sevketmiş.’  Artık bana düşen, ümitvar olarak güzelce sabretmektir.” (12/11-18)

“Sahte, yalancı kan” ifadesiyle Kur’an-ı Kerim büyük işaretler veriyor. Yani, suçlular mutlaka bir iz bırakırlar. Çünkü suçluluk ruh haletiyle, aceleden ve telaştan pek çok yanlışlar yapıp kendilerini ele verecek işaret ve izler bırakırlar. Çok dikkatle izleyenler bunları hemen fark edebilirler.

</