'Bu asra meydan okuyan bir kahramanlar kafilesi'

Üstad Bediüzzaman Hazretleri, Denizli Hapishanesiyle ilgili mektuplarında diyor ki: “Evet, münafıkların ehemmiyetli ve tecrübeli bir planı: Böyle her biri birer zâbit, birer hâkim hükmündeki şahısları, müşterek bir meselede böyle kaçınmak ve birbirini tenkit etmek asabiyetini veren sıkıntılı yerlerde toplattırıp, boğuşturur, MÂNEVΠ KUVVETLERİNİ DAĞITTIRIR. Sonra kuvvetini kaybedenleri, TOKATLAR, VURUR.” 

“Sakın sakın münakaşa etmeyiniz! Casus kulaklar istifade ederler. Haklı olsa, haksız olsa, bu halimizde münakaşa eden haksızdır. Bir dirhem hakkı varsa, münakaşayla bin dirhem bizlere zararı dokunabilir.”

“Bazı sebeplere binâen, en ziyade Hüsrev’i ve Hâfız Ali’yi ve Tâhirî’yi sıkıntıda tahmin ettiğim halde, en ziyade temkin, teslim ve kalbî rahatlık  onlarda ve beraberlerinde bulunanlarda görüyorum. ‘Acaba neden?’  derdim. Şimdi anladım ki, onlar HAKÎKΠ VAZİFELERİNİ  YAPIYORLAR. Mâlâyanî (boş) şeylerle meşgul olmadıklarından, kaza ve kaderin vazifelerine karışmadıklarından ve enaniyetten gelen hodfuruşluk (bencillik etmediklerinden) ve telaş etmediklerinden, temkinleriyle, metanetleriyle ve kalbî itminanlarıyla Risale-i Nur talebelerinin yüzlerini ak ettiler, zındıklara karşı Risale-i Nur’un mânevî kuvvetini gösterdiler.”

“Bu eski (Eskişehir) ve yeni (Denizli) Medrese-i Yusufiyedeki şiddetli imtihanda sarsılmayan ve dersinden  vazgeçmeyen ve yakıcı çorbadan ağızları yandığı halde talebeliğini bırakmayan ve bu kadar hücumlara karşı kuvve-i mâneviyesi kırılmayan zatları ehl-i hakikat ve gelecek nesiller alkışlayacakları gibi, melekler ve ruhanîler de alkışlıyorlar diye kanaatim var.”

“(Elleri kelepçeli, ağır suçlular gibi halkın gözleri önünde mahkemeye  götürülen Risale-i Nur Talebeleri)… Had ve hesaba gelmeyen meleklerin, ruhanîlerin ve insanlardan ehl-i hak