Bu Hizmetin Eşrefpaşalısı böyle ise …

İzmir’in meşhur Eşrefpaşalılarından olan  Özcan Hasyiğit anlatıyor: “Ben Hacı Kemal Ağabeyi İzmir’den tanıyordum. 2983’te İstanbul’da Fatih Kolejinde görevli bulunuyordum. Rahmetli Hacı Kemal Ağabeyim, beni orada görevli görünce  çok sevindi. Bana “Sana bir vazife vereyim’ dedi.  ‘Ver bakalım Hacı Ağabey, nedir?’ dedim. ‘Muzaffer Sonay adında bir zat var, Vakıflar Genel Müdürü… Çok mütevazi, evliya gibi bir adam, mert biri fakat bizi bilmiyor. Okul da yeni açıldı, okula ruhsat almamız lâzım. Milli Eğitimden gelecekler. Muzaffer Bey bize yardımcı olabilir. Ona Hocaefendinin vaaz kasetlerinden birini vermek istiyorum. Veremezsek işimiz yürümeyecek’ dedi. Hacı Ağabey bu yolla Muzaffer Beyi okula ve eğitim hizmetlerine ısındırmak istiyor ama onun nasıl bir tepki vereceğini bilmediği için kaseti doğrudan kendisi vermek istiyor. ‘Hacı Ağabey…’ dedim; ‘Senin konumunla mı halledeyim, yoksa ben, İzmir Eşrefpaşa Yağhanelerli olarak kendi konumumla mı hareket edeyim?’  ‘Oğlum nasıl istersen yap, zarar verdirme de adama…  Okula gelip gideceği zaman onu sen getir götür.’ dedi. Böylece ben onun şoförlüğünü yapmaya başladım. Hakikaten çok mütevazi biriydi. Osmanlının son beyefendilerindendi.

“Muzaffer Sonay, çok titiz bir insan olduğundan, Hacı Ağabey, başkasını görevlendirmek istememişti. Yanlışlık yapar, saygısızlık eder diye. Çok hassas davranıyordu yani. Şoförlüğünü bana verdirdi, başka kimse araya girmesin diye. Ben de çok hassas davrandım. Arabaya bindirdim; ceketini, foterini ve çantasını aldım. Bir de bastonu ve eldivenleri vardı. ‘Buyurun efendim, müsaade ederseniz, ben size hizmet etmekle mükellefim. Bana karşı son derece rahat olabilirsiniz’ dedim. Baktı, hoşuna gitti. ‘Nerelisin sen evladım?’ dedi kaşlarını çatarak. ‘İzmir Eşrefpaşa Yağhanelilerliyim, efendim’ dedim. Böyle üç-beş konuştuk filan, sonra ben üç-beş gün hiç konuşmadım. Sonra dedi: ‘Evladım sen neden hiç konuşmuyorsun?’ Dedim ki: ‘Ef