'Bu kahramanların içerideki ve dışarıdaki dostları ve aile efradları dahi...'

Bugün mü‘minler iman ve inançlarının gereği olarak, olması muhtemel bazı hadiselerle karşılaşmışlardır. Bu türlü sıkıntılar karşısında onlar, “…Ya Rabbena! Takat getiremeyeceğimiz şeylerle bizi yükümlü tutma! Affet bizi, lütfen bağışla kusurlarımızı, merhamet buyur bize! Sensin Mevlamız, yardımcımız! Kafir topluluklara karşı sen yardım eyle bize!” (Bakara,286) diye dua ve niyazda bulunurlar.

İnsan bazen beklemediği hadiselerle karşılaştığı zaman sarsılabilir. Bu sarsılma, asla ümitsizliğe sebebiyet vermemelidir.  Ashab-ı Kiram (r.anhüm) Efendilerimiz de Uhud ve Huneyn’de sarsılmışlardı. 

    

Bilhassa Huneyn’de Efendimiz’e (sav), ‘Sen Allah’ın Resulü değil misin? diyenler bile olmuştu. Olmuştu ama Efendimiz (sav), ‘Ben Allah’ın Resulüyüm, bunda yalan yok deyip’  atını mahmuzlayıp yürümüştü. Böylece Ashab-ı Resulullah (r.anhüm) da cesaretlenip Efendimiz’i takip etmişler ve asla geriye adım atmamışlardı.

Evet, bu türlü sarsıntılarda Allah’a güvenip dayanarak geriye adım atmayanlar, dik durup devrilmeyenler; Allah’ın izniyle neticede kazanan onlar olacaktır. Bu dönemde de bazı sarsıcı hadiseler olmaktadır. Mü’minler bu hadiseler karşısında katiyyen sarsılmamalı ve katlanmalıdırlar. Çünkü, canlılar, hususiyle insanlar için mukadder olan ecelin, nerede ve ne zaman kapısını çalacağı belli olmayan bir dünyada misafireten bulunulmaktadır.

Binaenaleyh, şartlar ne kadar ağır olursa olsun, geçici dünyada moral bozucu birtakım sıkıntılar ümitsizliğe sebebiyet vermemeli ve doğruluğunda şüphe ve tereddüdü olmayan bu yolda, iman ve Kur’an hizmetine gönül verip sahip çıkarak; dünya huzur ve barışına katkıda bulunmanın yanında, insanların güven içinde yaşamalarına  gayret gösterilmeli, bu şerefli hizmeti gelecekte temsil edecek hayırlı nesillerin yetişmesine ağırlık verilmeli ve arkadan gelenlere ümit ve moral takviye edilmelidir.