Cemaati bunlardan kurtarmalı

Önceki yazıda, Hazreti Yusuf’un (aleyhisselâm) kardeşlerinin asıl düşmanlık sebebi hasetleri olduğu halde, bahsi geçen hırsızlık olayı gibi ürettikleri bazı faktörlerin etkisiyle, O’na (aleyhisselâm) düşmanlık ettikleri ele alınmıştı.

 

İhtimal onlar bu düşündükleri, kurdukları bahaneler üzerinden Yusuf’un bir peygamber hanesine yakışmadığını düşünüyorlardı.

 

Aslında, çekememezlik ve kıskançlıkları sebebiyle böyle davranıyorlardı, kendilerinin Yusuf’tan daha hayırlı olduğuna ve O’nun (aleyhisselâm) babalarının sevgisine ve ilgisine layık olmadığına ve bu yaptıklarıyla belki de Hazreti Yakup’u (aleyhisselâm) O’ndan kurtardıklarına inanmışlardı.

 

Yani, babaları olan O peygamberin (aleyhisselâm) Yusuf’a olan sevgisinden ve düşkünlüğünden dolayı bunu göremediğine, kendilerinin O’ndan daha iyi bilip gördüğü gibi bir garip şeye inanmışlardı.

 

“(Kardeşleri şöyle devam ettiler): ‘Yusuf’u ya öldürelim ya da onu belirsiz, uzak bir yere atalım ki babamızın sevgi ve teveccühü yalnız bize kalsın! Ondan sonra tevbe eder salih kimseler oluruz.’” (12/9).

 

Ayette geçen, bu kardeşlerin “Ondan sonra tevbe eder salih kimseler oluruz’ sözünün arkasında, sanki “Her ne kadar bir yanlış iş yapıyorsak da bizler bu işte haklıyız, sonra tevbe de eder salihlerden oluruz” gibi bir mana da hissediliyor.

 

Yani bu kardeşler peygamber hanesinde yaşıyorlardı, iman etmişlerdi, günahı ve tevbeyi de biliyorlardı, ama bu yanlışın yapılması gerektiğine kendilerini ikna etmişlerdi.

 

SİZİN BİLMEDİKLERİNİZİ BİLİYORUM

 

Yıllar sonra Bünyamin’in başına gelenler O’na aktarıldığında ayette geçen sözlerinden ve davranışlarından Hazreti Yakup’un (aleyhisselâm) ne kadar şuurlu ve bilinçli bir şekilde hareket ettiği anlatılmaktadır:

 

“Onlardan yüzünü çevirip öte tarafa dönerek (ufuklara seslendi): ‘Âh Yusuf’um! Nerdesin?’ Yusuf diye diye üzüntüsünden gözlerine ak düştü. Yap