Cennete tünel kazan adam: Uğur Abdürrezzak

Bizim için Medrese-i Yusufiye (M.Y) olan o mekânlarda 18 ay yaşamayı Rabbim bana da lütfetti. O süreçte beraber oldum, Uğur Abdurrezzak’la. Malum, “tünel kazmak” içerdekilere çok cazip gelen bir deyim. Modern cezaevlerinde ise pek kullanılabilecek bir metot değil. Buna rağmen, bize esin kaynağı oldu; dedik ki, “dünyaya çıkmak için tünel kazamıyoruz, bari burayı Cennet’e giden bir tünele çevirmenin yollarını arayalım”. Böylece bu deyim kullanılmaya başlandı aramızda.

İyi de “tünel kazmak” bir ekip işi, öyle herkesle yola çıkamazsınız, hele hele tek başınıza bunu başarmanız hiç mümkün değil. Koğuştaki herkes bir şeyler yapıyor, kimi Kur’an okuyor, bilmeyen okumayı öğreniyor, namazlar cemaatle kılınıyor, cevşenler, hatimler, tefsirler, risaleler, günde yarım cüz okuyan da var, üç cüz okuyan da. Teheccüde kalkanlar yarıdan fazla, şahsi duaların yanında, her gece, hatim duasıyla beraber topluca dualar ediliyor, topluca âminler söyleniyor.

Benim için Ağustos 2016’da başlayan bu sürece arada bir katılmalar oluyor, her gelen bu “tünel açma çalışmalarına” dâhil oluyor, katkıda bulunuyor. Bunların her birisi tek tek yazılmayı hak etse de Uğur Abdürrezzak endeksli olarak arada onlardan da bahsetmiş oluruz inşallah. Uğur hoca, ki biz ona hem öğretmenliğinden hem de dindarlığından olsa gerek, “hoca” diye hitap ediyorduk, bu faaliyetlere sanırım Aralık sonu veya Ocak 2017 başlarında katıldı. Sürece ciddi katılımları oldu, bunda şüphe yok. Anlatınca, siz de bana katılacaksınız inşallah.

Bizim camiada çok iyi bilinse de, biraz M.Y. şartlarından bahsetmeliyim. Zira oradaki şartlar bilinmeyince, anlatılanlar da tam yerine oturmuyor.