‘Alevilerin evlerinin işaretlendiği gibi, işaretlendi evlerimiz, kapılarımız’

Sakarya gişelerinde bir GBT uygulaması vardı. Otobüsten indirildi. Polis bir elindeki kimliğe bir karşısındaki genç kıza baktı, “Abi bir daha kontrol etsene” dedi arkadaşına. Tekrar baktılar. “Yok valla, aranıyor, mecbur alacağız.” dedi polis. Sonra pek hatırlamadığı kısa bir konuşma geçti aralarında.

O gece, 25 Mart 2018’de gözaltına alındığında polisler “şüpheli” sıfatını bile yakıştıramamıştı üniversite öğrencisi Nihan Koç’a. Bir arkadaşı karşılamak için otogarda bekliyordu. Otobüsten inmeyince ailesine haber verdi hemen. Aile telaşla otobüs yazıhanesini aradı, “Kızınızı polisler indirdi, evden mi kaçmıştı?” sözleri karşısında şaşkına döndü. Kimse ihtimal veremedi suçlu olduğuna…

O gece baba Hüseyin Koç (50) koltuğun bir köşesine, anne Hacer Koç (43) diğer köşesine oturmuş ağlamışlardı sessizce. Çaresiz ve yapayalnızdılar… Kalkıp gelemiyorlar, kimseyi arayamıyorlardı.

22 yaşındaki Nihan Koç’un ilk ifadesi tam dört buçuk saat sürmüş. 4 saat sadece anne ve babasını sormuşlar. Adreslerini istemişler. “Benim annem ev hanımı, yanlış yere çöp mü dökmüş de arıyorsunuz?” demiş Nihan kızgınlıkla. Sorguyu yapan polis de sinirlenmiş bu sefer. Kocaman bir dosya çıkarıp hırsla karıştırmaya başlamış. “Bekle göstereceğim sana…” demiş. Meğer sebep darbe iddiasıymış. Gülmüş sadece…

Savcı Nihan Koç için, “ikmalen ifadesini alıp bırakın” demiş. Fakat o ailesinin adresini bilmediğini söylediği için polis çok sinirlenip tekrar tekrar savcıyı aramış. “Ben bu kızı bırakmıyorum gözaltı kararı çıkarır mısınız?” diye ısrar etmiş.

Değil 6 kişilik Koç ailesinde, bütün akrabalar içinde karakol yüzü gören ilk kişi olan Nihan Koç (23), günün sonunda çöpte bulunan bir Cevşen’in 2 sayfasında parmak izi