Daima Ümit Kaynağı Olalım!

Geçen gün bir arkadaş sosyal medyadan bu süreçten sonra ‘affetmeyle’ ilgili samimi dileklerini dile getirmiş. Fakat, karakter bakımından zayıf, kalemini satmaya müsait, daha öncesinde de her sıkıştığında zıp orda zıp burda renk değiştiren bir gazeteci ağır cevaplar yazmış ona. Keyfi iyice bozulmuş arkadaşın.

Arkadaş, biz kimsenin alkışlamasına ya da kınamasına, hakaretine ve iftirasına göre yol almıyoruz ki! Peygamber Efendimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) açtığı bu yolda O’na uyarak yürüyoruz. O Rahmet Peygamberi (sav) şu an aramızda olsaydı, kendisine yöneltilen hakaretler başta olmak üzere böyle durumlar karşısında nasıl bir tavır takınır ve ne tarz bir mukabelede bulunurdu? Kendimize sormak lazım… 

Allah Rasûlü (sallallâhu aleyhi ve sellem) Kureyş ve Taif müşrikleriyle Medine münafıklarının ağır suçlama, hakaret ve iftiralarına aldırmayıp sabır, sebat ve kararlılıkla hakkı tebliğe devam etmişti. Hiçbir şey O’nu yolundan alıkoymamıştı.

Bediüzzaman da bize bunu öğütlercesine: 

- Karşımda müthiş bir yangın var. Alevleri göklere yükseliyor. İçinde evlâdım yanıyor, imanım tutuşmuş yanıyor. O yangını söndürmeye, imanımı kurtarmaya koşuyorum. Yolda biri beni kösteklemek istemiş de, ayağım ona çarpmış; ne ehemmiyeti var? O müthiş yangın karşısında bu küçük hâdise bir kıymet ifade eder mi? Dar düşünceler, dar görüşler!.. demiyor mu?

Bu süreçte yaşananlar, insanlığa hizmet etmeye baş koymuş gariplerin değişmez kaderi. Dünya var oldukça da bitmeyecek. O Mübarek Peygambere (sallallâhu aleyhi ve sellem) ne salyalar atıldı, ne hakaretler edildi. 

Bugün de talihsiz insanlar, Gönüllüler Hareketi’ni engellemek için iddiaları, i