Dili ve kültürü öğrenmek

         Bir toplum mozaiğinde faydalı bir çiçek açmak ve yepyeni bir zenginlik ortaya koymak için, o toplumun dilini ve kültürünü iyi öğrenmek gerekiyor.

         Bunun için bazı arkadaşlarımız yaşlılar evine gidiyor, onlarla gönüllü olarak ilgileniyordu. Okul müdürlüğünden emekli bir hanımefendi ile konuşmak için yanına gidip geliyorlar. Sonra, “Haydi dondurma yemeye gidelim” diyorlar. “Param yok” diyor. “Olsun, problem değil… Bize  evimize buyurun” diyorlar. “O zaman beni buraya geri getirin ve odama kadar eşlik edin” diyor.

         Dediğini yapıyorlar. Ayrılırken hanımefendi, “Bu akşam tam saat dokuzda, beni telefonla arayın; size bir şey söyleyeceğim” diyor. “Şimdi söyleseniz olmaz mı?” diyorlar.  “Yok, tam o zaman söyleyeceğim!” diyor.

         Akşam arıyorlar. Çok seviniyor, teşekkürler ediyor. Bir oğlu varmış, ama hiç aramıyormuş. Telefon çalmasına bile hasretmiş. Sırf bu ihtiyacının giderilmesi için saat dokuzda aramalarını istemiş.

         Bu yaşlılar evinde belki saatte bir de köpek sevme seremonisi varmış. Eğitimli bir köpek gelip teker teker onlara uğruyormuş, onlarda onu seviyorlarmış.

         Bu gönüllü çalışan arkadaşlarla, birkaç sene Cuma namazlarından sonra ikişer, üçer saat Hastalar Risalesi, İhtiyarlar Risalesi ve Haşir Risalesi üzerinde çalıştık. Bir gençlik aşısı gibi hayatın mânası, hastalıkların hikmetleri ve ebedi saadet merkezi âhiretin aklen isbatı ve kalblerin tatmin olması üzerinde müzakerelerde bulunduk. Gerçekten çok faydalı işler yaptılar. Onun için kendilerine maaşlı memurlar olarak, bu hizmeti  yapmalarını resmen teklif ettiler. Çok hayırlı hizmetler yapmaya devam ediyorlar.