Dini telkin eden mabetler, mezar taşları...

Lemaat Risalesi'nde, Üstad Hazretleri, “Ulemâ azaldı, ne keyfiyet ne kemiyet kaldı. Bir zaman gelecek de dinimiz sönecek diye korkuyoruz.” diyen ümitsiz ve kötümserlik ile hasta olan birisine şöyle cevap veriyor: “Nasıl kâinat söndürülmezse, İslâmî iman da sönmez. Öyle de yer yüzünde çakılmış çiviler hükmünde her an bulunan İslamın alâmeti olan ezan ve Ramazan gibi şiarlar, dinî minareler, İlâhî mabetler, dine ait işaretler, izler ve eserler söndürülmezse, İslâmiyet devamlı parlayacaktır! Her bir mabet bir öğretmen olmuş, fıtrî ve  doğal  hâliyle insan tabiatına ders verir. 

İslâmın alâmeti her bir mesele de birer üstad olmuştur; onların hâl dilleri, dînî telkini, hatasız ve unutmadan yapar dururlar. İslâmiyetin sembolü ve şiarı olan herşey, bilgin birer hocadır; İslâmın ruhunu, daima nazarlara ders veriyor. Asırların geçmesiyle, zamanın sürekliliğinin sebebiyle, güyâ İslâmiyetin nurları, İslâmi işaret ve sembollerin içinde güyâ tecessüm edip gözle görünür hâle gelmiş. 

Güya, İslâmiyetin temiz tadlı hoş suyu, mabetleri içinde katılaşıp kuvvetlenerek birer iman sütunu olmuş. Güya İslâmî rükünler, eserleri ve izleri içinde bedenleşmiş. Güya, İslâmî rükünler, âlemleri içinde taş kesilerek birer güçlü elmas sütun haline gelmiş. 

Bütün bunlarla yer ve gökler birbirlerine bağlanmışlar. Bilhassa bu Mucizeli Beyan, Hatip Kur’an, daima tekrar tekrar ezelî bir hutbe okur ki, İslâmiyete ait bölgelerin dört bir tarafında, tâlimini işitmeyen ve nutkunu dinlemeyen hiçbir köy, hem de hiçbir mekân kalmamıştır. (O talim ve nutuk da şudur:) ‘O Kur’an’ı Biz indirdik, O’nu muhafaza edip koruyacak da Biz’iz.’ (Hicr Suresi, 15/9) sırrı ile HÂFIZLIKTIR; pek de büyük bir rütbe. Kur’an’ın okunması ise, insanların ve cinlerin ibadetidir.”

Hatıratında Ali Ulvi Kurucu Ağabey “İstanbul’un Müslüman Güzellikleri”nden bahsed