“Evde Kalmak” Zor İş, Vesselam!

“Bizim nesil daha başarılı!” kibrine kulak asmayan, ortayaş, aykırı bir jenerasyon içinde olduğumu düşünüyorum. Bu yüzden sosyal medya ile arama çektiğim güvenlik şeridi ihlallerine tahammülüm yok. Virüs ortaya çıkmadan çok önce alınmış bir karantina bu. Evdeki çoluk-çocuğa sosyal medyadaki bilgileri paylaşmamaları hususunda bir ültimatom verdim. Halihazırda bir konsensus sağlamış durumdayız.

Ahir ömrümü, Kardasihans'ın günlük dedikoduları ile tüketmeye niyetim yok. Sosyal medyanın yıldızı bu aile. ABD siyasetinin Kardashian'ı da Donald Trump. Bu iki fenomeni ciddiye almayınca, takipçi sayısı, yüz binin altında olan amele takımını neden dikkate alayım ki?

Kerameti kendinden menkul aklı evveller ile ortak bir noktada buluşma ihtimalleri imkansızlık sınırında. Halbuki bugünün olay ve kişileri için, “iyi-kötü” değer yargılarını, sonraki kuşakların vermesi gerektiğini ıskalıyorlar. Kim bilir, belki de aksine bir kanaatten endişe ediyor olabilirler. Her şeyi iyi yaptığını zannedip, bütünüyle kaybetmek ne kötü bir kader olur!

Gençlik ve olgunluk yıllarını, iş, mesai, geçim, helal kazanma ve ayın sonunu en az hasarla getirme yorgunlukları içinde sürdürmüş ve şimdi emeklilik günlerini yaşayan bir önceki neslin incitildiğini, lüzumsuz bir hoyratlığa kurban edildiklerini düşünüyorum. Zorunlu “Evde kal!” kısıtlamasını yaş farkı ile atlatanların nasıl bir test ile yüzleşecekleri hususunda karar vermek için biraz erken. Virüs salgını sebebiyle alınan tedbirlere sözümüz yok ama, nezaket çerçevesine azami riayet edilmesi önemli bir husus. Hastalık endişesi ile izole etmek ile hayatın dışına itilmek arasındaki nazik çizgiyi birbirine karıştırmamalı.

Yıllar önce, bir sabah namazı sonrasında cemaatten birisinin omzuma dokunup, “İşe mi gidiyorsun? Ne güzel, her sabah evden ayrılıp gidebileceğin bir işin var!” demişti. O zaman, sıradan bir günlük