Ekonomiyi kriz aldı götürdü, Salonomi verelim!

Türkiye kendi içine doğru kapanırken ekonomi de salonlara hapsediliyor. Siyaset bir kere gerçeklikten kopmaya görsün her saha onun dümen suyuna girer. 

Hayal ile hakikat, temenni ile çarşıdaki hesap arasındaki farkı göremeyen idareciler saraylarda/salonlarda savaşları başlatır, savaşları bitirir.  

Salonlar korunaklı, bir o kadar şatafatlı ve konforludur. Duvarları o kadar kalındır ki roket de kurşun da ses de geçirmez. Hariçte kıyamet kopsa işitilmez salonlardan. 

Vatandaş karanlığa sebep olanlara küfretmek yerine mum almak istese de bakkalda mum tükenmiştir. Israrla istemesine rağmen mum bulamaz. Çoluk çocuk ev ahalisi battaniyelere sarılıp ısınmaya çalışır. 

Jeneratörü olan kendini nispeten talihli sayacaktır ki elinde bidon, benzin ve mazot kuyruğunda fikir değiştirir, cümle devletlûnun kulaklarını çınlatır.

  

Sanayici günlerdir elektrik yolu gözler. Çarklar durur, işçi mesai saatinde eve gönderilir. Sanayici; elektriksiz geçen her saat, cebinden yer. 

Muhatap bulunamaz. Milletin 'enerjiden mesul' diye maaşa bağladığı Damat Berat'ın işi başından aşkındır. O esnada bürokratlara karşısında nasıl el pençe durulacağını gösteriyordur. Prova çekimleri ile meşguldür. Eliyle baklava ikramı da az sonradır.

15 milyonluk İstanbul, karanlığın ortasında hayalet şehire dönerken MİT'ten akredite muhtarların mutat toplandığı Saray, geceleyin uzaydan görülecek kadar ışıl ışıldır. 

O kadar da olsun cancağızım! 

Her gün bittiğinde elektrik sayacı 40 bin TL'yi Saray'ın hesabına yazıyor. Ortalama 100 TL ödeyen 400 hânenin bir ay