Erdoğan’ın daveti Akşener’e değil

AKP Genel Başkanı Tayyip Erdoğan, Cumhurbaşkanlığı ve milletvekili seçimleri yaklaştıkça, hemen her gün şapkasından yeni bir tavşan çıkarıyor. Aynı anda hem ulusalcıları hem HDP’yi hem de İYİ Parti’yi yanına çekebilmek için dört koldan muazzam bir açılım ve atak yapıyor. Muhalif siyasiler ve gazeteciler ise Erdoğan’ın bu ataklarını maalesef acziyetin ve kaybetme korkusunun ifadesi olarak yorumluyor. 

Erdoğan’ın atakları ilkesizliğinin, Makyevalistliğinin, pragmatistliğinin ve koltuk tapıncının ifadesidir evet, ama asla acziyetinin ve kaybettiğini görüyor olmasının değil. Muhalefet, ülkenin her alanda batmış olmasını ve bazı anket şirketlerin seçmen araştırması sonuçlarını yanlış yorumluyor. Türkiye’nin sorunlarına halkta heyecan uyandıracak çözüm önerileri ve projeler üretmek yerine, Erdoğan’ın söylemlerinin ve siyasi açılımlarının peşine takılıyorlar.

Öyle bir tablo var ki, neredeyse “Erdoğan’ı kolay lokma” sanıyorlar” diyeceğim. Gerçekten böyle sanıyor olabilirler mi? Türkiye’nin en büyük yolsuzluklarının ortaya çıkmasının üstünden neredeyse 9 yıl geçti. Erdoğan yolsuzlukların üstüne binbir türlü hukuksuzlukları, mafya uygulamalarını ve diktatörlüğünü inşa etti. Ama 17-25 Aralık’tan bu yana 7 seçim kazanmayı da bildi. Muhalefet ne yazık ki bunca rezalete rağmen neden başarısızlığa mahkûm olduğunun muhasebesini yapmak yerine, Erdoğan’ın manevralarını “acziyet ifadesi” olarak yorumlamayı tercih ediyor.

Oysa ki, hiç de acziyet ve kaybetmeyi kabullenme değil Erdoğan’ın manevraları. Bilakis muhalefeti kurumsal ya da bireysel olarak bölüp moralini bozma ve buradan oy devşirme peşinde. Başarısız mı peki? Hiç de değil. Hizbüttahrir örgütüne sızıp Ergenekon’un yönlendirmesiyle provokatif eylemler yaptırmaya çalıştığı tüm delilleriyle ortaya çıkan Mehmet Ali Çelebi’yi partisine almış bir siyasetçiye, en azından skorbord üzerinden başarısız denilebilir mi?

<