Eskişehir Sevkıyatı ve Zulmü

İslâmın gizli cibillî düşmanları 1935 senesinde, Üstad hakkında: “Gizli cemiyet kuruyor, devleti yıkacak kitaplar yazıyor!’ gibi uydurma ve hükümeti aldatıcı tertip ve ithamlarla, Eskişehir Ağır Ceza Mahkemesi'nde idam kastıyla ve mutlaka mahkum edilmesi direktifiyle dava açtırıyorlar. Bunun üzerine İçişleri Bakanı ve Jandarma Genel Komutanı donatılmış bir askeri kıta ile birlikte Isparta’ya geliyorlar. Isparta-Afyon yolu boyunca süvarî askerleri yerleştiriyorlar. Isparta vilayeti ve civarı askeri birliklerle kontrol altında bulunduruluyor. Bir sabah vakti, masum ve mazlum Bediüzzaman Hazretleri inzivâ halinde yaşadığı evinden çıkarılarak, talebeleriyle beraber elleri kelepçeli olarak kamyonlarla Eskişehir’e sevk ediliyor. Yolda, Bediüzzaman ve talebelerine yakın bir alâka duyan müfreze komutanı Ruhi Bey, kelepçeleri çözdürüyor. Bu suretle namazlar kazaya bırakılmadan yola devam ediliyor. 

Aslında kendisine “Bunlar vatan haini… Yolda bunları bir kenara çek tek tek infaz et” diyorlar. O da “Hangi mahkeme kararıyla” diye soruyor. Aynen General Mustafa Muğla’nın yaptığı yargısız infaz gibi bir şeye zorluyorlar. Ama o asla kabul etmiyor. Hatta, hakikatları, Üstadın masumiyetini anladıktan sonra onlara dost oluyor.

Yüz yirmi talebesiyle Eskişehir Hapisanesine getirilen Üstad, herkesten ayrı bir tecrit koğuşuna konuluyor.

Orada, Hz. Ali Efendimizi görüyor. Hatta rüyasında Hz. Ali Efendimizin Celcelûtiye isimli kasidesinden: “Bi hâlin ehîlin şel’in şel’ûbin şâli in / Tahiyyin tahûbin taytahûbin tayattahat” beytini defalarca tekrarlıyor. Uyanıyor, sonra tekrar dalıyor ve aynı şekilde tekrar tekrar okuyor. O sabah umulmadık şekilde sorguya çekiliyor. Çok enteresan bir müdafaada bulunuyor.

Üstad Eskişehir hapsinde Hz. Ali’nin İsm-i Azamı olan “Ferdün, Hayyün, Kayyumûn, Hakemün, Adlün, Kuddüsûn” isimleri üzerine “Esmâ-i Sitte” (Altı İsim) isimli Otuzuncu Lem’ayı yazıyor. Harika bir tefsir, şâhâne bir îzah… Ay