Evren Senfonisi

Lemaat’ta şöyle diyor Üstad: “Şu kainat tamamıyla muazzam bir bürhandır. Gayb âleminin dili, şehâdet âlemiyle Sübhanallah diyerek tesbih etmekte ve Lâ ilâhe illallah diyerek tevhidi ilân etmektedir. Evet Rahman’ın tek olduğunu anlatarak büyük bir sesle ‘Lâ ilâhe illâ HÛ’ diyerek zikretmektedir…

“Kainatın bütün zerreleri ve hücreleri, bütün erkân ve âzası zikreden birer dildir ki, kainatın o büyük sesiyle beraber ‘Lâ ilâhe illâ Hû” der. 

“O dillerde çeşitlilik var, o seslerde mertebeler var. Fakat onun zikri ve sesi ki: ‘Lâ ilâhe illâ Hû’ diye bir noktada toplar.

“Kainat en büyük bir insandır,  büyük sesle eder zikri, bütün eczası, zerreleri, küçücük sesleriyle, o yüce ve yüksek beraber ‘Lâ ilâhe illâ Hû’ der.

“Şu âlem zikir halkası içinde, Nur’un kaynağı şu Kur’an aşr okuyor. Bütün ruh sahibi şuurlu varlıklar, ondan ‘Lâ ilâhe illâ Hû’ fikrini alıyor.

“Bu şânı yüce Furkan, o tevhide nâtık (konuşan)  bürhan, bütün âyetler sâdık lisan. Şuaları imanın yıldırıma benzer parıltısı. Beraberce ‘Lâ ilâhe illâ Hû’ der.

“Eğer kulağı şu Furkân’ın sinesine yapıştırsan, derinden tâ derine, sarih şekilde semâvî bir sada işitirsin ki, ‘Lâ ilâhe illâ Hû’ der.

“O sestir gayet ulvî, nihayet derece ciddî, hakiki pek samimî, hem nihayet munis ve muknî ve bürhan ile donanmış olarak tekrar tekrar ‘Lâ ilâhe illâ Hû’ der.

“Şu nurlu parlak burhanda, altı cihet şeffaftır ki, üstünde nakşedilmiştir, parlak mucizelik mührü… İçinde parlayan hidayet nuru “Lâ ilâhe illâ Hû’ der.”

“Kainat mescid-i kebirinde, Kur’an kainatı okuyor. O’nu dinleyelim… O nur ile nurlanalım.” (Yedinci Söz)

Şimdi bir de Fî Zılâl tefsirine göz atalım:

“İbrahim Suresinin 32-34. Âyetlerinde, kainat kitabının kapağı açılıyor. Ürperti veren sat