Fikir anarşi ve dağınıklığından şûra kurtarır

         Üstad  Hazretleri 1922’de, Şeyhülislamlığa bağlı olarak kurulan Dârü'l-Hikmeti'l-İslâmiye’nin önemini belirtirken; bu arada meşveret, istişare ve şûra ne kadar önemli olduğunu bilhassa fikirlerin inceleştiği, pek çok yepyeni çözülmesi gereken meselenin ortaya çıktığı bir dönemde çok çok daha önemli olduğunu anlatıp, teker teker  fertler DÂHÎ olsalar bile istişare ile hareket edenlerin daha başarılı olacaklarını ortaya koyuyor. Ayrıca bu şûranın kararlarının bütün İslâm Âleminde geçerli olabilmesi için, Müslüman dünyanın her tarafından ilmen, ahlâken ve ihlâsen seçilmiş âlimlerin de bu şûraya katılmasını da teklif  ediyor.

         Aslına bakılırsa Bediüzzaman Hazretlerinin Dârü’l-Hikmete âzâ olması da 1918 Haziranda Sibirya’daki Rus esaretinden dönüşünde olmuştu. Üstad Hazretleri, o zamanki bir nevi  Başbakan ve Genelkurmay Başkanı olan Enver Paşa tarafından İstanbul’da karşılanmıştır. Enver Paşa, diğer paşalarla Üstad’ın elini öper. Üstad’ın harp yadigârı olan İşârâtü’l-İ’caz tefsirinin sevabına nâil olmak için kağıdını verip bastırmak ister. İsteği kabul edilip bu tefsirler bütün müftülüklere dağıtılır. Bu sıralarda yine Bediüzzaman, Enver Paşa ve diğer Osmanlı Paşalarının ısrarı ile Ordu’nun  adayı olarak, Dâru’l-Hikmeti’l-İslâmiye’ye üye olarak  teklif   edilir. Kendisine HARB  MADALYASI  ve GÂZİLİK  BERÂTI  verilir. Bir gazi olduğu için günlük yemekleri de Ayasofya Aşhanesi tarafından karşılanır. Bediüzzaman Hazretleri, Padişah Sultan Vahîdüddin, Şeyhülislam Musa Kazım Efendi ve Harbiye Nâzırı Enver Paşa’nın  imzaları ile Dâru’l-Hikmete tayin edilir.

         Fikir anarşi ve dağınıklığından ŞÛRA’nın kurtaracağını söyleyen Bediüzzaman Hazretlerinden sonra, M. Fethullah  Gülen  Hocaefendi de ŞÛRA  üzerinde çok ciddi durmuştur. Baz