Gurbet ellerde vatan hasretiyle...

Ben Boğaziçi Üniversitesi matematik bölümü mezunuyum. Mezun olduktan sonra bir dershanede öğretmen olarak çalışmaya başladım. Eşimle dershanede tanıştık ve evlendik sonra birlikte ülkemizi Moğolistan’da temsil eden bir okulda çalışmak için Moğolistan’a gittik birkaç yıl orada kaldıktan sonra ülkemize döndük.

Çalıştığım dershane başarısıyla ünlüydü. Bazen öğrencilerimizi ailemizden fazla görüyorduk ve ailemizcesine onlarla ilgileniyorduk.

Başarılı bir kurumda hem ilmi yönden başarılı hem de ahlaki olarak günümüzün kötü alışkanlıklarından korunmuş gençler yetiştirmek tek gayemizken önce hiç bir alakamız olmadığı halde 17/25 Aralık soruşturması yüzünden amacı milletin parasını almak ve devlete sızmaya çalışmak olan biri gibi algılanmaya başladık. Halbuki eşim ve ben ne polis ne savcıydık ne de onları tanırdık.

Bir zamanlar dershanemize çocuklarını da almamız için arayan eş dost sen hala orada mı çalışıyorsun bırak demeye başladılar. Biz eşimle mesleğimizi seviyorduk ve devam ettik. Ta ki yine bir alakamız olmayan darbe girişimi olana kadar.

En başından beri yaptığımız tek şey eğitimcilikken şimdi de bir askermişçesine ve darbe yapmışçasına bizlere darbeci denmeye başlanması çok ağırımıza gitti ve çalıştığımız kurum terör örgütüne bağlı gösterilip biz de terörist ilan edildik ve hakkımızda tutuklama kararı çıkarıldı.

Babam daha önceden yurt dışında yaşamaya başlamak zorunda kaldığı için çözümü çocuklarımızı da alıp onun yanına yerleşmekte bulduk. Evimizi tüm eşyalarımızı akraba eş dost tüm tanıdıklarımızı alel acele bırakıp gitmek zorunda kaldık. Çünkü tutuklananların yaşadıkları mahrumiyetleri ve adaletsizlikleri duymuştuk suçsuz olduğumuz halde adaletsiz bir yargılanma sürecine kendimizi bırakamazdık.

Bir dernekte çalışan kız kardeşim, eşi ve dört yaşındaki kızı hapishanede biz ise şimd