Hadsiz Nimetlere Hadsiz Şükür....

SAFVET SENİH - SAMANYOLUHABER.COM 

Bediüzzaman  Hazretleri Yirmi Dördüncü  Söz’ün Beşinci Dalının  İkinci Meyvesinde İslamî önemli bir meseleye güzel bir izah getiriyor: “Ey nefis! Allah’a karşı ubudiyet, gelecek mükafaatların başlangıcı  değil, belki geçmiş nimetlerin neticesidir. Evet biz ücretimizi almışız. Ona göre hizmetle ve ubudiyetle vazifeliyiz. Çünkü ey nefis! Tamamen hayır olan vücudu (varlığı) sana giydiren Cenab-ı Hak, sana iştihalı bir mide verdiğinden, Rezzâk (Rızık veren) ismiyle bütün yiyecekleri bir nimet sofrası içinde senin önüne koymuştur. Sonra sana hassasiyetli bir hayat verdiğinden, o hayat dahi bir mide gibi rızık ister. Göz, kulak gibi bütün duyguların, eller gibidir ki, yer yüzü kadar geniş nimet sofrası,  o ellerin önüne koymuştur. Sonra mânevî çok rızık ve nimetler isteyen insaniyeti sana verdiğinden, mülk ve melekût âlemi gibi geniş bir nimet sofrası, o insaniyet midesinin önüne ve aklın eli yetişecek nisbette sana açmıştır. Sonra nihayetsiz nimetleri isteyen ve hadsiz rahmetin meyveleriyle gıdalanan ve insaniyet-i kübrâ (büyük ve gerçek insanlık) olan İslâmiyeti ve imanı sana verdiğinden, mümkinat dairesi (yaratılmışlar dairesi) ile beraber Allah’ın Güzel İsimleri ve Mukaddes Sıfatlarının dairesine şâmil bir nimet, saadet ve lezzet sofrası ihsan etmiştir. Yani, cismâniyetin itibariyle küçük, zayıf, âciz, zelil, mukayyed, mahdud bir cüz’sün. O’nun ihsanıyla cüz’î bir cüz’den, küllî bir nurânî küll hükmüne geçtin. Zira hayatı sana vermekle, cüziyetten bir nevi külliyete ve insaniyeti vermekle hakikî külliyete ve İslâmiyeti vermekle ulvî ve nurânî bir külliyete ve marifet ve muhabbeti vermekle kuşatıcı bir nura seni çıkarmış. 

“İşte ey nefis! Sen bu ücreti almışsın. Ubudiyet gibi lezzetli, nimetli, rahat, hafif bir hizmetle mükellefsin. Halbuki, buna da tenbellik ediyorsun. Eğer yarım yamalak yapsan da, güya eski ücretleri kâfi geliyormuş gibi, ç