Hala 1984'ü okumadınız mı?

Ülkeye mutlak hakim olan rejimin ayakta kalabilmesi adına dış düşmanın varlığı olmazsa olmazlar arasında görülmektedir. 

Gerçi gece gündüz şiddetle eleştirilen dış düşman bir gün bakarsınız sıkı dost oluvermiş. Onun yerini bir başka dış düşman alıvermiş. Herhalde bugün yurdumun insanı bu nasıl olur diye sormaz artık.

Özete devam edelim..

Siyasal otoritenin bir yandan çok sıkı kontrol ettiği halka arada bir bombalı saldırılar düzenlenir.

İktidarın propagandif medyası dışında farklı haber kaynakları bulunmadığından dolayı tüm olaylar iktidarın bakış açısıyla anlatılır. Halka sunulan hiçbir reel delil olmamasına rağmen, hükümet medyasına göre, bombalamaları bazen dış düşmanlar direkt düzenlemekte ise de birçok saldırıyı ve diğer fesadlıkları içerideki piyonları gerçekleştirmektedir.

Özellikle dış mihrâkın işbirlikçisi olan içerideki falanca şahsın düşüncelerinden etkilenmiş bir hareketin adamları.

Evlerinde veya herhangi bir yerde yanlarında suç unsuru olarak o zatın kitapları, makaleleri bulunmuş olan takipçilerinin şok itirafları medyada sık sık yer bulmaktadır.

Ülkeyi mutlu geleceğe taşıyacak başkanın yönetimine kast edilmesi aslında tüm millete bir suikast manasına gelmektedir. Bu ne affedilmez korkunç bir suçtur.

Devlet kontrolündeki ekranlarda belirli aralıklarla nefret saati programı vardır.

Bu propagandif yayınlarla sürekli nefret ve kaygılar tazeleniyordu. Aynı şekilde millet düşmanlarını durduran Başkana duyulan sevgi ve minnet tazelenmektedir.

Hikâyenin kahramanı ise sistemin bellek silme bölümünde calışmaktadır. Bu birim başkanın ifadeleri ve rejimin politikalarının geçmiş dönemde söyledikleri ve yapılanlarla çelişkili olduğu durumlarda geçmişi bir şekil yok etmek için kurulmuştur.

Bir defasında kahramanımız, bir kafede hiç de korkunç gözükmeyen üç adamın konuşmalarına kulak misafiri olur. Daha önce hiç duymadığı şeyle