Hapishanede Kalmak!

Yaşadığımız dünyada olayların, acı-tatlı olmak üzere iki yüzü vardır. Bu olaylar, bakıldığı yere göre değişir; renk alır ve desene dönüşürler. Önemli olan, olayların arkasındaki hikmeti görebilmek, belki bir açıdan kader diyebilmek ve irademizin sözünün geçmediği zaman ve zeminlerde, sebeplere takılmaktan uzak kalabilmektir. Bu yazıda hapishanede kalmanın bir yüzünü değerlendirmeye çalışacak, diğer yüzünü ise başka bir yazıya bırakacağım.

Hapishanede kalmak, gecenin bir vaktinde, bir terör yuvasına baskın yapar gibi gelen bir polis ekibinin, sabaha kadar evinizde silah, mühimmat ve uyuşturucu değil, kitap arayıp seçtikleri, tutanak tutarak hastane, gözaltı, uyduruktan hâkim ve adli işlemlerden sonra, kapalı bir araba içerisinde, elleriniz kelepçeli olarak gittiğiniz yolculukla başlayan bir süreçtir.

Hapishanede kalmak, yeni yuvanızın şaşkınlığıyla, kiminle, nasıl kalacağınızın belli olmadığı, farklı sîmalarla biraz da ihtiyatlı, şaşkın ve mahzun bir şekilde karşılaştığınız mekândır.

Hapishanede kalmak, arkadaşlıkları kendi iradenizle seçemediğiniz, sürprizlere gebe kişilerle aynı oda ve koğuşu paylaşmak zorunda kaldığınız evdir.

Hapishanede kalmak, koğuşların aşırı kalabalığından, orta yere bile ranzaların çakıldığı, masumların yerlerde, merdiven altlarında ve kapı önlerinde yattığı, 6-7 kişilik koğuşlarda 30-35 kişinin kaldığı dar mekânlardır.

Hapishanede kalmak, her meslek insanıyla ilk defa tanıştığınız, biraz da yeniliğin verdiği soğukluk ve uzaklıkla, yarınların neler göstereceğini, heyecanla beklemeye koyulduğunuz sürprizler diyarıdır.

Hapishanede kalmak, sabah-akşam tavukların sayılması gibi, bir sürü gardiyanın büyük bir hışım, saygısızlık ve kabalıkla içeriye dalıp, bir ellerindeki kâğıda, bir de içerdeki kişilere bakarak kelle sayım