Harun Tokak - Aranızda Allah Rasulü Var

Atını Hazarın serin sularına süren süvarilerden.
Necip Fazıl’ın enfes ifadesiyle, “Kim var diye seslenilince, sağına, soluna bakmadan; ben varım” diyen yiğitlerden.
 Hatta ‘’Kim var? demeden, “Ben varım.” diyen, tarihin ender gördüğü simalardan.
Mehlika Sultan’a âşık gençler gibi, bütün ailesini yanına alarak Kaf Dağlarına ilk koşanlardan.
Kaşları soyadına uygun. İlk hilal gibi. Gözlerinde bahar çağlıyor.
 Adı gibi halim selim...
Ne sesinin tınısında ne de simasında yapıp ettiklerinin hiçbir yansıması yok.
Bir bahar akşamında, o güzel günleri birlikte yaşadıkları dostlarının da olduğu mütevazı bir mecliste ona soruyorum:
 “Siz Güzel sanatlar mezunusunuz. İstanbul’un en güzel semtlerinden biri olan Erenköy’de güzel bir eviniz, mutlu bir hayatınız, fabrikanız vardı, iyi para kazanıyordunuz. Orta Asya ülkelerinin korkunç bir kaos içinde bulunduğu, fırtınaların sert estiği, yolların henüz kar-buz olduğu o günlerde yüreğinize hicret ateşini düşüren neydi? ”
“Demirperde duvarının çatırtılarının bütün dünyadan duyulmaya başladığı günlerdeydi,” diye başlıyor tatlı tatlı anlatmaya;
 “Fethullah Gülen Hocaefendi, durum tesbiti için bir gurup insanı orta Asya’ya gönderdi. Onların arasında ben de vardım. O gezi beni çok etkiledi, perişan etti.
 O ilk geziden sonra Rabbim, "Oralara git," dedi sanki.
 Kilitli camiler, suskun minareler, o insanların halleri, iştiyakları, bize sarılışları beni çok duygulandırdı. Gezi boyunca çok ağladım. Yüreğimi parçaladı o insanlar.”
Öyle tatlı konuşuyordu ki, sanki