[Harun Tokak] Durmak Yok Yola Devam

Öğretmenlerin büyük dostu bu fedakâr insanı birkaç gün önce değerli dostum Mehmet Yıldız’ın “Işık Süvarileri” programında gördüm. 

Yaşı bir hayli ilerlemiş olmasına rağmen yüzünde, berrak bir bahar sabahının canlılığı ve tazeliği vardı. 

O kestane rengi sümbül saçlar gitmiş, yanık bir orman gibi alnı arkaya doğru açılmıştı. 

 Bakışları derindi.

Heyecanından hiçbir şey kaybetmemişti. Yine coşkun bir hatip gibi konuşuyordu;

“Durmak yok, yola devam!”

Onca yaşına rağmen ülkesini terk etmek zorunda bırakılmıştı.

Ekranda sık sık gençlik yıllarının fotoğrafları ekrana geliyordu. 

Onun umut yolculuğu 1958’de, daha yirmi yaşındayken başlıyor.

Ankara’da büyükçe bir salonda kura çekmek için bekleyen 360 öğretmen adayının arasında o da vardır.

Anadolu’nun yokluk ve yoksulluk yıllarıdır.

Bakanlık görevlisi elindeki listeden bir isim okuyor.

Vücut güzelliğini tamamlayan lacivert takım elbiseli bir genç ayağa kalkıyor.

Kestane rengi dalgalı saçlarla sahneye doğru koşar adım giden o genç öğretmen adayı Aysal Aytaç’tır.

Elini şehirlerin adının yazılı olduğu kutudaki kağıtların arasına daldırıyor.

Eline geleni değil de parmaklarının arasına sıkışan kağıdı görevliye uzatıyor.

Görevli tekrar tekrar bir kâğıda, bir ona bakıyor.

Sonra