Harun Tokak - Onun Şerefi Bütün Dünyaya yeter

Buruk da olsa bir Kurban Bayramı daha geride kaldı.
Geçmişin o güzel bayramlarını eksik de olsa artık bulunduğumuz coğrafyalarda yaşamaya çalışıyoruz.
Gurbetteki bayram etkinlikleri ülkemizdeki bayram manzaralarını aratmıyor.
Evlerimiz, kültür merkezlerimiz, kırlar dolup taşıyor.
 Gurbet bir mekân olmaktan bir vatan olmaya evrildi.
 İnsanlar, “artık ben bir daha ülkeme geri dönmem, “Hicretin de bir şerefi var” demeye başladılar.
Çok doğru.
Doğdukları toprakları idealleri için terekeden yüzbinler, mahşerde Allah’ın huzuruna boyunlarında taşıdıkları “Hicret madalyaları”F ile çıkmaya kararlı görünüyor.
İlk yıllardaki çoğunluğun geri dönme eğilimi, bulundukları toprakların tapu senetleri olma düşüncesine evrildi.
Kahramanların “karar anı” vardır.
İnsanları kahraman yapan da işte o yol ayrımlarındaki kararlarıdır.
O binlerce kahramandan biri de hiç şüphesiz bayram önceki yazımda yazdığım Erdem Beydir.
Biliyorsunuz Erdem Bey, ihtiyar Çobanın “gel dönelim” ısrarlarına rağmen kararından vazgeçmiyor.
Sık ormanların içinden, dağlardan, tepelerden Gürcistan içlerine doğru yürümeye başlıyor.
Issız dağlarda yapayalnız yürürken doğu yakasındaki tepelerde güneşin doğuşu öncesi bir aydınlık başlıyor.
Öyle bir yere geliyor ki aşağısı korkunç uçurum. Fakat oradan inmekten başka çaresi yoktur. Kayalar, taşlar yosun tutmuştur. Yürüyerek inmek imkansızdır. Sırt üstü sürtünerek inmeye başlıyor. Islak sulu yosunlardan dolayı her an kontrolünü kaybedip uçurumun dibine yuvarlanması i