[Harun Tokak ] Yusuflar geliyor zindanlardan

Yusuf kıssası bir rüya ile başlar. “Bir zaman Yusuf babasına ‘Babacığım!’dedi. ‘Ben rüyamda on bir yıldızın, güneş ve ayın bana secde ettiklerini gördüm.’ ’’  Tolstoy, onun en güzel kıssa olmasını ilahi bir kurgu olmasına bağlar. Üvey kardeşler, babalarının kalbini eşit pay etmesini isterler. Yakub (a.s) üzerine gelen heyelanı hisseder. Yusuf, kardeşleri tarafından kuyuya atılır. Yusuf’u kuyuya atmak bir itibarsızlaştırma projesidir. Gözden düşürme. Kıymetini takdir etmeyecek kervancıların eline geçmesini temin etmektir. Ucuz satmaktır.

Değerini yağmalatmaktır. Yusuf'u kuyuya atan ağabeyleri bir katilin cinayeti işlediği yere muhakkak gelmesi gibi kuyunun yakınına gelirler. Onu düşük bir fiyata satarlar. Mısır’da Yusuf’u satın alan vezir, hanımına “Ona güzel bak, belki bize faydası dokunur yahut onu evlat ediniriz. “der. Yusuf büyüyüp serpilince vezirin hanımı Züleyha ona aşık olur. Dünya edebiyatlarında daha çok erkeğin kadına olan aşkının konu edildiğini görürüz. Bir kadının erkeğe karşı duyduğu aşkın edebî metinlere yansıma biçimleri oldukça sınırlı ve nadirdir. Aristokrat bir konuma sahip olan Züleyha'nın köle Yusuf’a olan şiddetli aşkını seçkin sosyal konumunu ayaklar altına serme pahasına ortaya koyması oldukça ilginçtir. Bu olay kuşkusuz tarihin kaydettiği büyük efsanevî aşklardan biridir.

Züleyha, statü ve konumu olarak “Gel!” demişti; ne de olsa Hz. Yusuf kölesiydi, kadın ise evin ve onun hanımefendisi…