[Harun Tokak ] Zindanda Açan Çiçekler

Yeni bir yıla giriyoruz. 

Yanımızdan yöremizden atılan havai fişekler ağızlarından alev fışkıran ejderhalar gibi göklere yükseliyor sonra salkım salkım dökülüyor. 

Işıkların ve seslerin dansı yeni bir yılı müjdeliyor.

Soğuk bir kış gecesi geleceği parlak bir aileye, her ikisi de öğretmen olan Fatma ve Mustafa çiftinin hatıralarına misafir oluyoruz. 

Kuzeyin bu soğuk ülkesine geleli daha bir ay kadar olmuşlar. 

Bu ziyaretlerimiz onlar için bir şey ifade ediyor mu bilmiyorum ama kuzeyin bu soğuk ve sessiz ülkesine yeni gelen muhacirlerle her görüştüğümüzde tatlı bir memleket meltemi, bir hizmet coşkusu doluyor içimize.

“Ben Urfalı’yım.” diye söze başlıyor Fatma Hanım. “Bizim o yörede bildiğiniz gibi kız çocuklarının okumasına pek sıcak bakılmaz.  Bölgenin töresine uygun olarak ailem, beni bir an evvel evlendirip baş göz etmeyi düşünüyordu. 

Şükrü Dayım ve yengem Kuzey Irak’ta Türk okullarında çalışıyorlardı. Beni yanlarına aldılar. Orada Hizmet’i tanıdım. Dayım vesilesi ile altı kardeşimin hepsi Hizmet’i tanıdı. Hepimiz, Şükrü Dayımı ve yengemi çok seviyoruz. Her ikisi de iyi yürekli insanlar.

15 Temmuz’dan sonra gaybubet günlerimiz başladı. 

2021 yılıydı... 

Eşim ‘Sokağın başında sabahtan beri polisler bekliyor.’ dedi.

Akşamın alacasında çocuklarımızı alıp apartmanın arka tarafından çıkarken polisler derdest edilip yakaladılar. Meğer bir