Hayatı Duyarak Yaşamak

İnsanın yaratılış gâyesi, Hâlık-ı Zülcelâli tanıma ve tanıtma, sevme ve sevdirmedir. O’nun (cc) rızâsı istikâmetinde, ölümsüz ebedî âleme hazırlanmadır. Ölümle sonuçlanacak dünyanın her fâni şeyi, bu gâyeye hizmet etmeye vesile ve vasıta olmaktan başka birşey değildir.

    Çünkü mülk Allah’ındır. Ne elinde ne gözünde ne kulağında, ne aklında, ne irâde ve şuurunda hakkı yoktur. Hatta, Allah izin vermeden ne kolunu ne parmaklarını oynatmaya muktedir değildir. Babayı sakallı, anneyi sakalsız yaratan da odur. Saçı uzatan, kaşı uzatmayan yine O’dur (cc).

     Dolayısıyla bütün insanlar yaratan Allah’ı tanımalı, hususiyle mü’minler, inandığı gibi samimâne yaşamalı; hâlis bir niyetle fert, aile ve topluma bu gerçekleri yaşayarak anlatmaya çalışmalıdırlar. 

    Helâketlerin ve felâketlerin, zillet ve sefâletlerin, ihânet şebekelerinin, münâfık, fâsık ve fâcirlerin, insanları küfre, zulme, nifaka, fısk-ı fücûra sürüklediği böyle bir dönemde; Kitap ve Sünnet yolunda îman ve Kur’an’a kendilerini adamış hâlis, güvenilir zâtların rehberliğinde istişâre ile hareket etmeli, dikkatli ve temkinli, istikâmet üzere yaşamaya gayret edilmelidir. 

     Bir dönem, günümüzde dâhil din, inananlar tarafından iyi temsil edilemediğinden dolayı, tehlikeli ve öcü gibi gösterilmiştir. Onun için, eğitimi öne çıkararak, kimseyi ürkütüp korkutmadan, kimliğimizi de inkar etmeden, kafaları ilimle, kalpleri de inanç ve ahlâkla donatarak, hem ülkeyi ve hem  bayrağını tanıtabilme,  hem de dünya barışına katkıda bulunma vesîlesiyle, dünyanın pekçok ülkesinde eğitim kurumları açıldı ve her ülkenin eğitim sistemine uygun olarak, başarıyla, güven ortamında devam etmektedir. 

    Ne gariptir ki, bu fedâkar ve kahraman gönül elçileri, kendi devlet yöneticileri ve vatandaşla