Hep bir bahaneleri vardı ve olacak!

İstanbul'da şehir içi otobüs yolculuğu yaptığım günlerde sık yaşadığım bir olaydı.

Sabahın erken saatleri ve akşam iş dönüşlerinde beklediğimiz belediye otobüsü, doluluk nedeniyle durağımızı pas geçtiği günler olurdu.

Bôyle anlarda duraktaki bazılarından hep aynı tepkileri ve ağır sözleri duyardım:

Ama ne ilginç ki; otobüs içinde yer bulduğumuz zamanlar başkaca istasyonlarda yolcu almak için aracımız durdurduğunda aynı adamlar:

"Kaptaaaaan!!!, ne duruyorsun! .. Daha nereye alacaksın!... tavana mı alacaksın!..." diye şoföre bağırırlardı.

İnsanoğlu böyle garip bir varlık işte. En açık çelişkilerinin farkında değil veya bencilliğinden dolayı bunu düşünmek dahi istemiyor.

Böylelerine düştüğü trajikomik hali söylesen, iki durumun aynı olmadığına dair bir ton laf duyarsın .

Düşünceler, tepkiler; kalpten veya akıldan değil şımartılmış veya tahrik edilmiş nefislerin ürünleri.

Hayatın irili ufaklı her alanında ikilemler ve çifte standart yaygın.

Buna en hâzin bir örnek; kendilerine ve yakın gördüklerine zulüm yapılırken yeri göğü inleten ve bu haksızlığı herkesin duymasını, tepki vermesini isteyenlerin başkalarının "canımı yakıyorlar" haykırışlarına kulak kapamaları hatta tevillerle bunu meşru görmeleri ve göstermeleri.

Bunu Filistin'de, Suriye'de, Güneydoğu'da ve son dönemde tüm ülkede yaşananlarda bizzat şahidi oldum.

 Bir başka muktedirin sivillere zulmünü sert eleştirirlerken kendi muktedirlerinin içeride öteki gördüklerine verdiği eziyeti, eleştirdikleri muktedir taraftarlarının jargonuyla savunmaları:

Tarih, do