Her şeyin sahibine iltica !

İşte o yazının tam metni 

Geceleri uyanıp, elleri semaya kaldırarak her şeyin sahibine iltica etmekten, gözyaşları içinde, “Ya Râb! Âlem bizi hep iğfal etti, kandırdı… Biz de geldik senin kapının tokmağına dokunuyoruz.   Senden gayri kimsemiz yok! Lütfedersen, kapını bize açarsan derdimizi sana şerh etmek istiyoruz!” demekten başka bir çare gözükmüyor… Keşke bunu ciğerimiz yana yana, samimiyetle yapabilsek… “İhtimal, o vakit, ceyhûn ettiğimiz gözyaşları bir Nevbaharın neşv ü nemâ bulmasına, her güzelliğin yemyeşil zümrüt hâlinde arz-ı dîdâr etmesine vesile olacaktır…”

Her şeye rağmen ümidimizi kavi tutalım; bir yaprağın dahi düşüşünü iradesinde tutan bir Zât var. Başımıza gelenleri ancak O’nun iradesi dahilinde yapabilir bu zalimler… O halde O’nun muradı baş-göz üstüne… “O Hakîmdir; abes iş yapmaz.” Vardır bir bildiği… Az daha dişimizi sıkalım. Hangi kış bitmemiş ki! Hangi gece sona ermemiş, yerini gündüze terk etmemiş ki! Âşık Reyhanî diyor ya:

Sakın dağlar gibi yüceyim deme,

Zaman gelir etrafında kar olur.

Kış gelir, yaz gelmez diye gam yeme,

Her kışın sonunda bir bahar olur.

 

Dağ odur ki, üzerinde kar ola,

Bülbül odur, ötüşünde zar ola,

Dost odur ki, dar gününde yar ola,

Geniş günde düşman bile yar olur.

 

Reyhanî, eylik(iyilik) yap o kalır destan,

Bir günde toprağı verirler üsten,

Varlığın kefendir, evin kabristan

Nöbetçin iki taş bir mezar olur.

Öyle ya, her kışın sonunda bir bahar olur derken Reyhanî aslında kendi diliyle İnşirâh Süresi 5 nci âyetinin meâlini