Hicret ve 'Gariplere müjdeler olsun' hadisindeki sır

İnsanlar hayat mektebinde talebe gibidir. Talebe nasıl imtihana tabî tutuluyorsa, insanlar da bütün nimetlerden sorgulanacak ve sahip oldukları imkanlardan imtihana tabî tutulacaklardır.

Ebedî hayatı kazanmak üzere yeryüzü mektebine tahsil için gönderilen insan; Allah ve Resulullah’ın davetine icabet ettiği, Kur’an’a kulak verip emir ve yasaklarına saygılı hareket ettiği ölçüde, dünyada ve ahirette mutlu ve huzurlu olacaktır.

     

Hz.Adem (as) ve şeytanla başlayan bu mücadele, kıyamete kadar devam edecektir. Peygamberimiz ve Sahabe-i Kiram Efendilerimiz, inanıp temsil ettikleri iman hakikatleri adına, yaşamada zorlandıkları dönemlerde ilk defa Habeşistan’a hicret etmişlerdir.

Daha sonra, müşriklerin boykot ilan etmesiyle davasını insanlara anlatabilme adına Taif’e hicret eden Allah Resulü (sav); vakti saati gelmediği için, Taifliler tarafından  zor durumda bırakılmış ve tekrar Mekke’ye geri dönmek zorunda kalmıştır.

     

Mekke Fethi'nden sonra rahat bir nefes alma fırsatı bulan Sahabe Efendilerimiz, İslam’ı tebliğ adına hicret ederek bütün çevreye dağılmış, bu vesileyle nice insanlar imanla şereflenip Allah ve Resulü‘nü tanımışlardır.

    

Asırlar var ki, insanların bir kısmı kendi iradeleriyle sırf Allah için hicret etmişler, bir kısmı da şartların zorlamasıyla imkanları ölçüsünde hicret etmek zorunda kalmışlardır. Ecdadımız da, Orta Asya‘dan hicret ederek Anadolu’ya gelmiş, orayı İslam’la şereflendirmişler, asırlarca insanlara örnek ve numune olmuş, nice muhtaç gönüllere Allah ve Resulullah‘ı sevdirmişlerdir.

    

Birkaç asır evvel güneş batmış, gece ruhları sarmış, iman zaafa uğramış, insanlık zillet ve sefalete mahkum hale gelmiş, minareler susmuş, mabedler kurumuş, Allah diyenler mahkum edilmiş, nice allameler birer bahaneyle darağacına çekilmişlerdir.

    

Hz.Üstad ve ta